maandag 12 juni 2017

S.V. Achterveld 3

Afgelopen zaterdag was dan de dag waar menig speler naar uitgekeken had. Na het o zo succesvolle freestyle indoor kegelen in de wintermaanden mocht de feestcommissie en tevens de 2 steunpilaren van het elftal Tim en Marthijn het afsluitingsevent van het seizoen organiseren!

En zo geschiedde het afgelopen zaterdagochtend dat 17 spelers en sponsor Alex Boersen om half 9 aanwezig waren op het sportpark waar afgelopen jaar vele successen behaald zijn door onze tegenstanders, het Kerstens Sportpark.

De organisatie was vroeg aanwezig om de jongens van koffie te voorzien, immers vele hadden reeds een korte nacht achter de rug gehad, of dat kwam door de zenuwen voor het uitje of door het gerstensap laten wij maar even in het midden…

Na het Achtervelds kwartiertje was iedereen aanwezig en kon de heenreis aangevangen worden. Onderweg werd Karel nog opgehaald in Utrecht en waren wij compleet onderweg naar Den Haag waar onze hostel gelegen was en tevens uitvalbasis en legerhoofdkwartier (hierover later meer).

Eenmaal aangekomen werden er gelijk 4 taxi’s besteld. Nu begon de nervositeit redelijk toe te slaan bij sommige jongens. Er was immers al een paar keer het woord bosloop de groep rondgegaan en onder aanvoering van onze sportiefste speler Rick werd er toch in duidelijke taal kenbaar gemaakt dat we geen bosloop gingen doen. Vreugde alom toen bleek dat tijdens de taxirit de bossen langzaamaan verdwenen en deze overgingen in duinen en Duitse toeristen, we waren onderweg naar Scheveningen!

Bij aankomst moesten we nog heel even wachten op de taxi met Rick, Dave en Chris, daar zij het nog niet helemaal vertrouwden. Maar na een kwartier kwam deze taxi ook en werd het pad naar de strandtent bewandeld waar onze activiteit van de dag was, powerkiten! Zichtbaar opgelucht en de zenuwen weg was er weer ruimte voor een van de belangrijkste aspecten in het leven, eten! Zodoende werd er door een ieder een ontbijt besteld en zijn wij ook weer wijzer geworden; een broodje ei aan de kust is anders dan in het midden des land….

Al nakauwend van de courgetten en witlof kwamen onze begeleiders ons ophalen voor het powerkiten. Voor de mensen die niet weten wat powerkiten is:  men neme een stuk zeil wat te groot is om in je eentje te handelen, twee stukken touw, wat hulp van moeder natuur en voilà, we kunnen gaan vliegeren! Na de uitleg en het advies om de stok los te laten als je hem niet meer kan houden mochten wij!

Dat het advies nog niet helemaal was doorgedrongen bleek al snel nadat Alex de complete Grebbelinie had gemaakt in het zand en het koppeltje met de hond wat 200 meter verder liep toch ineens wel heel gevaarlijk snel dichtbij kwam. Oefening baart kunst en binnen de kortste keren hadden we het al redelijk onder de knie.

Inmiddels hadden Willem en Rick het wel gezien en besloten alvast de lokale versnaperingen te testen voor de terugkomst van de rest. Nadat de wolken ruimte hadden gemaakt voor de koperen ploert dropen meer mensen af voor een verkoelende duik of sloten zich aan op het terras.

Nadat het synchroon vliegeren tussen Dave en Marthijn, onder begeleidend coach Alex meerdere malen in de knoop raakte en ook de begeleiding het wel welletjes vond, werd er naar het terras gesneld. Na een snelle telling door de begeleiding of iedereen er was bleek er een iemand te ontbreken. Het was Chris die zich inmiddels met ontbloot bovenlijf ontfermde over het terugbrengen van de spullen van de begeleiding.
Helaas blijkt maar weer dat de laatste loodjes het lastigst zijn want de laatste vlieger inpakken duurde maar liefst 25 minuten…wat dan niet meewerkt is om als een beoefend bodybuilder op het strand te staan naast de begeleiding en vlieger…..

Na deze spannende activiteit was het nu tijd voor ontspanning! Onder het genot van de panini/peperoni/peroni biertjes en corona’s werd het seizoen geëvalueerd, sterke verhalen verteld en diverse uitstappen naar de zee gemaakt waar het water steeds warmer werd. Of dit te maken had met deze uitstappen laten we maar even in het midden.

Rond een uurtje 6 en een heuse transformatie van Engelsman naar Indiaan rijker gingen we naar de 2^e activiteit van de dag, de tram! De ervaren krachten Rick en Dave hadden immers al meer dan 20 jaar geleden voor het laatst in de tram gezeten en voor Alex was het klaarblijkelijk de 1^e keer…dat was onze enige conclusie die wij konden maken nadat hij dacht dat als je een stropdas aanhebt in de tram je gelijk wordt gezien voor cateraar in de tram. Nadat we geen bier bij hem konden bestellen en ook Kok wakker werd bij onze halte stapten wij uit en liepen we terug naar het hostel om het zand weg te spoelen.

De douches in het hostel waren ook een activiteit op zichzelf. Daar in de 9 persoonskamer (hierover later meer) geen douche was moesten deze groep gebruik maken van de algemene douches. Goed geregeld zou je zeggen ware het niet dat deze douches qua temperatuur schommelden tussen de hel van 63 en de sahara woestijn in de maand Augustus en dat dit niet heel fijn is om in te schatten wanneer je eronder kan staan met een lichaam wat net de gehele dag in de zon heeft gezeten zonder gebruik van zonnebrandcrème, afijn u kunt er waarschijnlijk wel een beeld bij bedenken.

Het was nog even wachten op Rick, Dave, Alex, Chris en Willem die onderweg alvast een voorproefje van het avondprogramma wilden nemen. Er was in Den haag namelijk het rainbow festival afgelopen weekend. Al luid zingend met de liederen van de Village People en Anita Meyer kwamen zij ook terug bij het hostel en konden we ons gezamenlijk verplaatsen naar het restaurant voor het avondeten in centrum Den Haag. Het was inmiddels al rond half negen en gelukkig voor het restaurant zat er niet heel veel volk meer…

Diverse stellingen later die krachtig werden onderbouwd door Alex en diverse biertjes verder besloten we het plein op te zoeken waar de Rainbow festival werd gehouden. Immers Jody Bernal kwam daar ook en degene die onze verslagen al vaker heeft gelezen weten dat wij groot fan zijn van fazanten en laat de overbuurman van Jody nu net een fazantenkwekerij hebben.. kortom daar moesten we heen… Helaas hadden Joris en Chris met gezamenlijke shirts en hun gezamenlijk toetje nog niet op en besloten ze elkaar te helpen met eten geheel in de trend van het Rainbow festival.

Eenmaal buiten en vijf stappen verder was de groep al niet compleet. Eenmaal aangekomen bij het festival bleek Mark v. B goed in de smaak te vallen bij de mannenscene maar het verzoek om te gaan dansen op de beats van Jody sloeg hij beleefd af. Een paar biertjes verder kwamen we toch tot de conclusie dat Jody net zo goed draait als dat hij zingt en gingen we op zoek naar een geschikte alternatief.  

Diverse apps, kroegen verder kwamen we allemaal weer bij elkaar en konden de glazen weer geklonken worden. Inmiddels was het duidelijk dat het in Cafe Danzig moest gaan gebeuren. Helaas was daar een streng deurbeleid, de combinatie oorbellen en petten kon dus blijkbaar niet…iets waar Willem anders over denkt…

Naarmate de nacht vorderde gingen meer mensen richting hostel maar nu was de vraag wie Alex en Dave zouden gaan begeleiden naar het hostel want die hadden het opperbest naar hun zin op het podium. Chris had deze taak op zich genomen met zijn vriendje maps maar die lag inmiddels ook op een oor. Het was dan ook Dennis Kok die deze rol op zich nam samen met Mark Groen.

Eenmaal buiten aangekomen bleek Den Haag veranderd te zijn in een slachtveld pur sang, althans in de ogen van Alex en Dave. Tour of duty werd herbeleefd in de terugloop naar het hostel, geen bos/struik of auto was veilig en samen zorgen zij ervoor dat Dennis en Mark veilig naar huis konden gaan. Dat zij niet nadenkend over hun eigen veiligheid hiervoor zorgden is van grote klasse en meerdere malen gooiden zij zich in de strijd met niet te missende mitrailleur geluiden.

Teruggekomen bij het hotel vond Alex het ook nodig om het tegen de rest van zijn slaapkamergenoten te vertellen die hem hiervoor nog steeds dankbaar zijn. Al vroeg werd de 9-persoonskamer gewekt door Mark Groen die het klaarblijkelijk een goed idee vond om al hangend uit de driepersoons stapelbed naar beneden te springen omdat hij moest plassen. Jan Willem overtuigde hem hiervoor gelukkig op tijd en zo kon Mark via het trapje rustig naar beneden.

Na deze attractie was de 1^e groep wakker en werd het douche ritueel van de vorige avond weer meegepakt. Nadat de eerste groep hun weg terug naar huis hadden gemaakt werd de rest ook wakker, inclusief onze eigen veldmaarschalk en generaal van de nacht ervoor. Na een paar niet onnodige bakken koffie werden ook de laatste spullen ingepakt en besloten wij ook huiswaarts te keren om bij ‘’Nog eentje’’ onze shirtsponsor, na te borrelen en te proosten op een mooie dikke 24 uur in Den Haag.  

Dit was tevens de afsluiting van een veelbesproken seizoen het nieuwe derde! Volgend jaar gaan wij met frisse moed er weer tegenaan, in de wandelgangen schijnen er zelfs wat transfers aan te komen waarin we hopen om de prijzen mee te doen!  Namens de feestcommissie bedankt!!