Crisismanager Harry kan nederlaag niet voorkomen
zondag 23 september 2018

S.V. Achterveld 4

Zaterdag 22 september was het dan eindelijk zover: de eerste zaterdag competitiewedstrijd van SVA 4 in de historie. De verwachtingen waren na de twee laatste klinkende bekeroverwinningen (doelsaldo: 7 voor, 0 tegen) en daarmee de glorieuze winst in de poulefase van de beker zeer hoog gespannen. Tegenstander van dienst was CDW 3. Bij aankomst van de tegenstander op het Kerstens Sportpark bleek de conclusie die we al eerder hadden getrokken wederom bevestigd: op de zaterdag zullen we het voornamelijk tegen jeugdige teams moeten doen. Op voorhand niet ongunstig, aangezien de wetten van het hedendaagse seniorenvoetbal bij deze teams (die nog nat achter de oren zijn) waarschijnlijk nog niet bekend zijn. Het gebrek aan talent en techniek kunnen we nu dus mooi compenseren met een surplus aan ervaring.

 

Waar nog wel eens smalend gesproken wordt over de technische staf van SVA 4 was dit een dag waarin ze alles uit de kast moesten trekken en ook zij al hun ervaring op technisch vlak aan moesten spreken. Met name Harry, toch niet voor een kleintje vervaard, moest vandaag tot het uiterste gaan en meermaals als een ware crisismanager optreden. Het begon al bij het weer. Een zomer lang vallen de mussen van het dak maar zodra SVA 4 aan de competitie begint regent het pijpenstelen. Naar verluid was het zelfs Renaldo Dennis Remy van Tuil deze week wat te gortig en heeft hij uit protest zonder zonnebril gevoetbald. Met name Dave (niet bekend staand als slecht weer voetballer, overigens ook niet als mooi weer voetballer) keek angstig naar het samenpakkende wolkendek.

 

Het kunstgras had er duidelijk ook geen zin in en het onderliggende drainagesysteem bezweek bijna onder de grote stromen regen. Op zo’n moment ben je blij dat je Harry in de buurt hebt. Een man die in 1953 Klein Moorst nog behouden heeft tegen het oprukkende water. Waar Dave kleine schietgebedjes aan het doen was om het duel te laten afgelasten was het verdict van Harry duidelijk: we spelen op het hoofdveld. Harry had hier alleen even buiten Toon gerekend die beide teams na de warming up weer terug dirigeerde naar het kunstgrasveld. Waarschijnlijk behoorde dit alles tot het grote masterplan van Harry om de tegenstander water in de ogen de strooien.

 

Dan was daar nog een andere kwestie: wie moet er gaan vlaggen? Op een legendarische avond in augustus 2016 op het terras bij Voorburg was ooit door Harry het systeem van ‘Latje trappen’ geïntroduceerd. Een waterdicht systeem dat snel een vlagger oplevert. Echter bleek na 2 jaar dit systeem te zijn uitgewerkt. En zoals een sterk leider betaamd is Harry niet te beroerd de koers te wijzigen. Vanaf nu wordt de vlagger aangewezen door Harry. Hij noteert dit allemaal in zijn waterdichte administratie zodat iedereen even vaak aan de beurt komt. Naar verluid hebben (schoon)zonen Kevin en Rob er al een vlagbeurt op zitten in deze administratie.

 

Bij het aankondigen van deze koerswijziging stond Roland echter direct op. We zijn allemaal volwassen mensen onder elkaar en als Pater Familias van de groep nam hij zijn verantwoordelijkheid en nam, naar lichtend voorbeeld van Remco vorige week, de vlag ter hand. Grote klasse Roland! Wederom had Harry hier een crisis in de kiem gesmoord.

 

Dan was daar ook nog de ‘hokjes-gate’. Want in welk hokje moesten we ons nou omkleden? Op het formulier stond hokje 4, we hadden de sleutel van hokje 5 maar het enige vrije hokje was hokje 6. Als een ware verkeersregelaar dirigeerde Harry alles in goede banen zodat een ieder tijdig omgekleed aan de aftrap zou kunnen verschijnen.

 

Nu tijd om de wedstrijd te starten. Je zou zeggen dat we hiermee het ergste wel hebben gehad, maar nu begint het pas! Als er 22 man op het punt staat om af te trappen blijken de ballen niet opgepompt…. Vertwijfeld kijkt Harry om zich heen naar zijn medeleiders Robin en Willem, die op dat moment als Jan Piet in zijn beste dagen net een maiskneuzer voorbij zien rijden en de andere kant op kijken. In een stevig drafje hobbelt Harry dus maar naar het ballenhok om de ballen op te pompen.

 

Zo, nu kan de wedstrijd dan eindelijk beginnen, maar Harry zit nog niet of de eerste blessure is alweer een feit. Dennis Kok dacht dat het nodig was als een ware Donatello van de Ninja Turtles in te vliegen bij zijn tegenstander en kreeg daarbij de spreekwoordelijke deksel (en de niet spreekwoordelijke arm) op de neus. Het bloed stroomde waar het niet gaan kon. Dennis was dusdanig veel bloed verloren dat elke voorbijlopend vrouwelijk wezen per direct bloedarmoede in zijn hoofd zou hebben geleid. Gelukkig had hij alleen Harry, Willem en Robin om naar te kijken dus dit gevaar was snel geweken.

 

Vervolgens moest ook Peter eraan geloven. De veranderende gewichtsverhoudingen in zijn lichaam hadden nu dan toch zijn rug de kop gekost waardoor verder voetballen onmogelijk werd. En dan was daar nog Dave. Dapper aan de wedstrijd begonnen en de regen getrotseerd. Echter na 15 minuten kreeg hij toch te veel last van een mysterieus botje in zijn voet. Na het even nageteld te hebben blijkt Dave 207 botten in zijn lichaam te hebben in plaats van de gebruikelijke 206. Hij is een wonder der natuur en voer voor de medische wetenschap. Wetenschappers buitelen over elkaar heen om een verklaring hiervoor te vinden, maar voorlopig blijft dit een raadsel. Dat je met zo’n botje niet verder kan voetballen staat in ieder geval vast.

 

Zo moest crisismanager Harry binnen een kwartier dus al 3 keer tactisch ingrijpen, maar ook dit is aan Harry wel besteed. Tot overmaat van ramp kwam daar ook nog eens een 1-2 achterstand overheen. De tegenstander stond inmiddels met 10 man dus Harry besloot een tactische meesterzet toe te passen. Hij haalde voorstopper Corno eraf en bracht Matthijs (ook wel de Frenkie de Jong van Achterveld genoemd) erin om door te schuiven als spelverdeler op het middenveld. Dit mocht echter niet baten en aan het eind van de 90 minuten stond er dan ook een 1-3 nederlaag op de borden.

 

Al met al een enerverende middag waar Harry ondanks Kordaat optreden en het bezweren van meerdere crisisjes een nederlaag niet kon voorkomen. Gelukkig wordt hij op dit soort dagen gesteund door zijn trouwe assistenten die hem terzijde staan. De titel is nu echter wel ver uit zicht en alle ballen gaan op de beker. Komende woensdag reist de selectie van SVA 4 af naar Monaco voor de loting. Alle supporters zijn uitgenodigd om op eigen vervoer mee te reizen!