De avonturen van reisleider Gerben en Achterveld JO15 in Oostende
dinsdag 11 juni 2019

S.V. Achterveld JO15-1

Na een seizoen met ups en downs staat er voor Achterveld JO15 een mooie seizoenafsluiter op het programma: het internationale toernooi in Oostende (België)!

En zoals bekend heeft Achterveld JO15 een ware reisleider in de begeleidingsstaf zitten: Gerben. Eind december leidde hij ons naar Leverkusen, om daar naar een voetbalwedstrijd te kijken. Dat ging met wat horten en storen prima. Maar nu staan er drie dagen België op het programma, dat is toch even andere koek. Maar we kennen Gerben inmiddels als iemand die zich totaal niet druk maakt, dus dit zal ie vast ook wel zonder problemen gaan regelen.

Het is even een klus om alle bagage in de auto (met dakkoffers te krijgen. Terwijl Xander en Sander druk bezig zijn alles erin te proppen, rijdt Gerben vrolijk alvast vooruit richting België.

Vrijdagmiddag: de lange, lange, zeer lange heenreis

We zijn nog niet onderweg, of er wordt al gevraagd: “Zijn we al in België?”. Een kwartier later er volgt dezelfde vraag... een kwartier later weer.... Op zich is de vraag redelijk te begrijpen, we doen er namelijk 2,5 uur over om bij de grens aan te komen. Daar gaan we eerst maar even lekker Mac-en.
We zetten onze reis voort, wanneer we net in Belgie zijn komt de te verwachten vraag: zijn we er nu?
Nee jongens, nog zeker 1,5 uur rijden. “Gaan we soms naar Zuid-Afrika?”, tja alles buiten Achterveld lijkt heel ver weg…..

Na bijna 5 uur onderweg te zijn arriveren we dan eindelijk op de plaats van bestemming.

Eindelijk aangekomen bij het stadion van de plaatselijke KV Oostende

We worden met een bus naar de eetgelegenheid gebracht. Waar we met een mooi zonnetje vertrokken uit Achterveld, is het weer compleet omgeslagen en regent het in Oostende. De eerste bus zit vol, althans volgens de buschauffeur. Maar wij laten zien dat je met 16 personen helemaal niet veel ruimte over hebben, wanneer we met z’n allen in een hokje van 3 bij 3 gaan schuilen, in afwachting van de volgende bus.

In de bus op weg naar de eetzaal.

Bij de eetgelegenheid (in een oude prachtige klooster) aangekomen, moeten we de eetbonnen laten zien. Eetbonnen, die zitten toch in jouw tas Xander? Tas, die heeft Koen. Koen schrikt, uh…. Dit ligt nog in de bus. Met een ferme sprint weet Xander zijn tas nog uit de bus te halen, voordat deze wegrijdt.

Alles is hier in België zeer goed georganiseerd. We krijgen heerlijke spaghetti voorgeschoteld. Het merendeel eet niet meer dan een paar happen, ze vinden het naar plastic smaken…. Best vreemd, tijdens de autorit zijn er meerdere zaken snoep naar binnen gewerkt, dat smaakte zeker niet naar plastic?

Lekker rustig in de eetzaal… om 21:30 uur…

Vrijdagnacht: de tactische besprekingen van coach Gerben

Na het diner vervolgen rijden we door naar een groot schoolgebouw iets buiten Oostende, waar zo’n 550 kinderen dit weekend overnachten. We krijgen een lokaal toegewezen, waar we met z’n 20-en moeten gaan slapen. Altijd leuk om te zien hoe iedereen gaat slapen. Reisleider Gerben heeft uiteraard goed voor zichzelf gezorgd, als ware ervaren reisleider. Hij heeft een soort dubbele-lucht luchtkussen. Het matrasje van Xander steekt daar schril bij af, zo dun als deze eruit ziet…

Zoals dat hoort op een voetbalkamp, wordt er de eerste nacht weinig geslapen. De ballen vliegen regelmatig door het lokaal. De muziek gaat een paar keer lekker hard aan. Tot er een bewaker rond een uur of 1 langskomt en zegt dat het nu echt afgelopen moet zijn met die herrie.

We hebben in de leslokalen naast ons gezien dat die teams om 23 uur serieuze tactische besprekingen hebben gehouden. Dit heeft Gerben ook gezien. Gerben, die dit seizoen meer niet dan wel aanwezig was, wil het goedmaken en pakt de rol van leider op. Dus gaat hij deze nacht ook aan de slag. Hij spreekt alle spelers even om ze vertrouwen te geven en te vertellen wat hij van ze verwacht. Ook vertelt hij hen waar ze moeten spelen. Hij begint met Max op het doel. Iedereen kijkt verbaast, Max nog het meeste. Max wil helemaal niet op doel. Maar Gerben gaat een weddenschap met hem aan: wanneer hij maar 1 doelpunt doorlaat, krijgt ie een patatje, laat hij er minder dan 10 door, dan betaald Gerben een Mac voor hem. Max gaat overstag, maar blijft bedenkelijk kijken.

Ondertussen is Max zijn luchtbed al snel leeg, maar zich erom druk maken doet ie niet. Hij legt er gewoon een T-shirtje op en lijkt lekker te liggen. Sanne horen we op een gegeven moment zeggen: jongens we hebben nog 3 uur, dan moeten we er alweer uit. Nee, van veel slapen is het deze nacht niet gekomen.

Zaterdag 8 juni: de start van het toernooi

Om 7 uur gaat de wekker en blijkt toch iedereen uiteindelijk in slaap gevallen te zijn.

Langzaam ontwaakt iedereen en pakt zijn spullen om op weg te gaan naar het ontbijt. Wanneer Gerben zijn spullen bij elkaar heeft, rijdt ie weg. Xander en Sander, kijken elkaar vragen aan: weet hij eigenlijk wel waar het ontbijt is? Ze volgen even later en rijden naar een sportcomplex een paar 100 meter verderop is, waar het ontbijt op ons staat te wachten. Daar aangekomen zien we geen Gerben. Wanneer wij rustig van ons ontbijt zitten te genieten, belt Gerben: “uh, waar zijn jullie eigenlijk?”

Na het ontbijt rijden we door naar het sportcomplex van KV Oostende. Wij zijn in Achterveld al zeer tevreden met 3 velden en kennen ook sportcomplexen als Roda ’46 met zo’n 10 velden.

Dit is nou echt een veld voor ons!

Maar een sportcomplex als kv Oostende, dat hebben we nog nooit gezien. Volgens de organisatie hebben ze hier maar liefst 34 velden! Wij zullen zelf niet verder komen dan veld 24, maar we zullen aardig wat meters moeten afleggen tijdens dit toernooi.

Op zoek naar het juiste veld.

Wedstrijd 1: “helden” rol voor onze invalkeeper Max

Max trekt zoals afgesproken met Gerben het keeperstenue aan, maar voelt zich duidelijk niet prettig in het keeperstenue. Om hem wat vertrouwen te geven, laat Gerben Barry Max inschieten.
Misschien niet zo handig, Barry ramt alle ballen hard voorbij Max…. maar ook hoog over het doel.

Max doet wat vertrouwen op in de warmingup.

Robin heeft inmiddels de tegenstander geanalyseerd: ”Ze zien er niet heel goed uit... ik begin wel op de bank”. Ja Robin, dan kun je beer je krachten sparen voor de betere tegenstanders, verstandig jongen!

We hebben nog even tijd voor een warmingup.

Coach Gerben is de hele nacht druk geweest zijn tactische plan aan de spelers duidelijk te maken. Hij is dus nu heel kort in zijn voorbespreking: “het is nu aan jullie spelers! Klaar staan, jullie kunnen het!"
Nee, dat gaat vast helemaal goed komen.
Gerben heeft de tegenstander uitgebreid geanalyseerd.  "Ze komen uit Eindhoven!".
Bij het handen schudden vertelt de leider van Brevendia (1e klasse) dat ze uit Weert komen...

 

Vol passie leeft coach Gerben met zijn spelers mee!

Gelukkig voor Max heeft de tegenstander niet hun beste spits opgesteld. Hij maait een paar keer mooi over de bal. We spelen 2 minuten, nog steeds heeft Max geen tegendoelpunt hoeven incasseren! Max groeit in de wedstrijd.
Hij zet zijn verdediging goed neer. Ondanks het zeer korte nachtje strijden we er met z’n allen vol voor. Max kijkt iedere bal over of naast zijn doel. Gerben zijn tactische plan werkt super!
Tot er opeens een bal van afstand over het gladde veld op volle snelheid op het doel van Max afgaat. Tussen een woud van benen, ziet Max de bal aankomen. Hij duikt en strekt zich volledig uit! Maar door het natte veld krijgt de bal steeds meer snelheid, waardoor Max net te laat is en over de bal heen duikt 0-1.

Maar we laten ons hierdoor niet uit het veld slaan. Martijn stuurt met een diepe bal Rick langs de linkerflank weg. Hij wordt echter bruut tegengehouden en vliegt door de lucht. Rick moet geblesseerd aan zijn rug het veld verlaten.
Max laat zien dat hij zich niet uit het veld laat slaan door dat tegendoelpunt. Bij een schot op doel weet hij deze al grabbelend, alsof het een hete bitterbal is, te vangen. En niet veel later “kijkt” hij koel een vrije trap boven zich op de lat.
Coach Gerben heeft het tactisch goed staan. "Ravi iets meer naar links". Ravi kijkt verbaast, en schuift iets naar links.... op de bank achter Gerben.... Kort nachtje gehad Gerben?

Cas en Diego in gevecht om de bal.

Max laat zich niet gek maken. Bij een gevaarlijke aanval komt ie goed zijn doel uit om de bal op te pakken. Sanne maakt het hem moeilijk door de bal net voor zijn neus nog even aan te tikken. Maar Max is scherp en heeft de regels uiteraard goed toegesproken gekregen van coach Gerben, dus pakt deze terugspeelbal niet op. maar schiet deze weg.
In de slotseconden weet Max weer schitterend een doelpunt tegen te houden, onze showkeeper twijfelt of hij moet duiken, maar besluit de rustig rollende bal toch maar gewoon rustig op te pakken.
De wedstrijd gaat dus nipt verloren met 0-1.

Coach Gerben is trots: "Klasse gedaan, ondanks een kort nachtje hebben jullie mijn tactische plan perfect uitgevoerd tegen een team dat 3 klassen hoger speelt!".
"Uh, Gerben, heb je gezopen vannacht? Ze spelen maar 2 klassen hoger", roept een speler.

Wedstrijd 2: de kraker tegen onze Zuiderburen met invalkeeper Barry

Strijdplan voor de tweede wedstrijd heeft coach Gerben uiteraard ook al op orde: Barry en Max wisselen van rol: Barry op doel, Max de captain!

In afwachting van de uitleg over het tactische strijdplan van coach Gerben.

Max de nieuwe captain!

Maar eerst moeten we op zoek naar veld 21....

Op weg van veld 7 naar veld 21.

Onderweg vraagt Robin of coach Gerben ook niet even wat kan dragen. "Nee Robin, ik ben aangesteld als coach, dan hoef je dat niet te doen".

Een goed coach, hoeft zelf niets te dragen…

 

Coach Gerben loopt met zijn handen in zijn zakken naar de dugout en draait zich verschrikt om: " uh... ik denk dat we de ballen kwijt zijn."  Nou coach Gerben, gelukkig heb je ook nog twee leiders mee, die wel aan dat sport zaken denken!

 

De coach zit lekker droog in de dugout!

Dan de wedstrijd van het jaar,  tegen de aartsrivaal, de derby der derby's, de Oranje leeuwen tegen de witte Adelaars: Nederland - Duitsland. Ofwel we spelen tegen het Duitse DJK Hehn.

 
Netjes voor de wedstrijd handen schudden.

Max onze aanvoerder begint de koude oorlog bij de toss. Hij staat te kijken naar zijn aartsrivaal de aanvoerder van Hehn, alsof hij water ziet branden...

Hij verstaat hem niet....
Coach Gerben heeft hem de opdracht gegeven om op de linker helft te staan, zodat we de wind mee hebben. Wat er precies bij de toss gebeurt weten we niet.... maar we wisselen van helft.... Max kijkt zeer tevreden, want nu hij mag aftrappen!
Zal dit soms het tactische plan van Max zijn?
Coach Gerben roept al: “schiet hem meteen in het doel”.
Max: "Hallo we hebben wind tegen, lukt me nooit."

Maar onze Duitse vrienden gaan eerst nog gezellig keuvelen.... in een scrum. Max kijkt er verbaast naar. Wanneer hij uiteindelijk mag aftrappen, laat hij zich niet gek maken door Gerben en speelt keurig terug op Merit.
Martijn gaat vol een duel in. Normaal wint dit soort duels altijd. En als er al iemand van het veld moet, is het altijd zijn tegenstander.... Dit keer verlaat Martijn toch zelf het veld. Hinkend en met een van pijn vertrokken gezicht, meldt hij zich in de dugout. Coach Gerben weet hoe hij met dit soort situaties om moet gaan en spelers moet opbeuren….. " Heb je soms geen zin meer?".
Tactiek is het sterke punt van Gerben. Hij heeft de scheidsrechter een paar keer een compliment in de hoop hem een paar keer mee te krijgen.
Maar het is geen geslijm.... de scheidsrechters hier zijn gewoon goed!

Barry neemt Max zijn taak goed over en duikt op menig bal. Toch weten de Duitsers (die Hoofdklasse spelen) te scoren: 0-1.
Barry toont zich een ware showkeeper. Een diepe bal komt rustig op hem af en lukt hij rustig aan te kunnen nemen. Hij maait echter over de bal heen. Barry bedenkt zich geen moment, draait zich om, sprint achter de bal aan (die gewoon over de achterlijn lijkt te gaan, en dus een normaal gesproken een doeltrap voor Barry zal worden). Maar Barry voelt aan dat dit zijn moment kan worden. Met een ware snoekduik gaat hij naar de bal. Hij tikt de bal met een hand over zich heen, de bal rolt over zijn lichaam.... over de achterlijn.... corner, voor onze Duitse tegenstander.
Uit de corner komt een bal recht op Barry af. Hij showt weer zijn skills en springt acrobatisch naar de vrij simpel op hem aflopende bal. Hij tikt hem toch uit zijn doel.

 

Coach Gerben heeft niet door dat Raimon nog op de bank zit. Vlak voor tijd komt hij erachter. Hij heeft ook hier natuurlijk een mooie oplossing voor: Max onze captain krijgt een publiekswissel.
Max komt boos de dugout in: "Die Duitsers mochten ook nog als eerste kiezen bij de Ross of ze kop of munt wilden. En ik verstond helemaal niet wat ze zeiden."
Coach Gerben wijzigt zijn tactische plan. We gaan alles of niets spelen. Eerst krijgt Robin een kans, daarna Bram. Maar de bal wil er niet in.
Coach Gerben weet waarom: komt omdat we de wind tegen hebben en dat is Max zijn schuld.
Ja, een goede coach kan ook goed kunnen evalueren!

Max moedigt zijn medespelers aan en brult "Laufen!"
Het wil niet baten, weer een nipte nederlaag...

Even een rust moment, droog in een tent.

De pechvogel van het weekend: Martijn

Helaas blijkt de enkel van Martijn toch erg pijnlijk te zijn. Na 15 minuten koelen blijft het pijnlijk en dik en besluit de EHBO dat hij voor een foto naar het ziekenhuis moet. Dus Martijn in de ambulance op weg naar het ziekenhuis aan de Konterdamkaai.

Wanneer de arts verteld wat ze op de foto’s gezien hebben, kijken Sander en Martijn elkaar vragen aan: ze horen wel iets van geen breuken, maar wel scheurtjes, maar waarin? In België hebben ze blijkbaar andere benamingen voor enkelbanden, blijkt bij navraag… Met een paar scheurtjes in zijn enkelbanden, verlaat Martijn op krukken het ziekenhuis.

Gelukkig kan Martijn nog lachen!

 

Terwijl Martijn naar het ziekenhuis was, werd speelden de rest de 3^e wedstrijd. Iedereen leek wat van slag door het afvoeren van Martijn. We konden onze gedachten er niet meer bijhouden en gingen er met een kansloze 6-0 nederlaag vanaf. Zelfs coach Gerben wist geen motivatie op te brengen om een tactisch plan voor te bereiden.
Overigens speelt onze tegenstander wel 3e divisie, ofwel een stuk hoger niveau.

Aangezien het behoorlijk fris en regenachtig is, denkt iedereen na de laatste wedstrijd even lekker een warme douche te nemen. Maar deze blijken niet veel warmte te geven, dus nog kouder dan we al waren rijden we terug naar ons slaapverblijf.
Inmiddels Is Hase ook gearriveerd, met Quinten, Chris en Calvin. Deze drie zijn op schoolkamp geweest en gisterenavond/vanochtend pas teruggekomen, waarna ze dus direct bij Hase in de auto zijn gestapt voor hun volgende kamp.

 

Zaterdagmiddag: uitwaaien op het strand

Aangekomen bij ons slaapverblijf, blijkt deze gesloten te zijn. We hebben niet goed begrepen dat deze tussen 10 uur en 17 uur gesloten is.
Bram vraag zich af waarom ze ons geen sleutel hebben gegeven? “Waarom geven ze de sleutel niet aan Xander, Sander of Hase? Of desnoods aan Gerben?”.  Dat laatste begrijpen we eerlijk gezegd wel….

Dan maar op naar het strand van Oostende. Inmiddels breekt de zon steeds meer door, maar er staat ook een flinke wind.

 

Reisleider Gerben neemt de spelers mee het strand op om een balletje te trappen, waar ze behoorlijk gezandstraald worden. Mooie gelegenheid voor Xander, Hase, Sander en de op krukken lopende Martijn om even op een terrasje te gaan zitten.

Effe lekker uitwaaien op het strand!

En natuurlijk even tijd voor een ijsje.

Op naar de eetlocatie, zitten we met twee andere teams in de bus. Het eerste team begint hun clublied te zingen, daarna volgt het andere team. Maar dan zijn wij aan de beurt en zingen we uit volle borst: lalalalalala Maxje van de Pol, Van de Pol, Maxje van de Pol! De andere team vinden het prachtig en zingen uit volle borst mee. Max zelf weet even niet waar hij moet kijken…

Max heeft namelijk sinds dit weekend een bijnaam: Van de Pol. Hij vertelde op de heenweg dat hij als enige voetballer ook op kunstgras last heeft van polletjes, waardoor hij de ballen vaak mis schiet....

Dit liedje zal dit weekend nog vele malen gezongen worden…

Iedereen kijkt alweer uit naar het diner….. Dit keer staan er gebakken aardappeltjes, doperwtjes met worteltjes en vissticks of kipnuggets op het menu. Nu wordt er wel van gesmeuld!

De ouders zullen het waarschijnlijk niet geloven, maar de kinderen hebben de hele dag hun telefoon niet aangeraakt. Pas na het eten wordt er om hun telefoon gevraagd.

We gaan even lekker chillen in het leslokaal, voordat we vanavond koers zetten naar Oostende centrum.

Onder toeziend oog van onze eigen “security” Hase, effe chillen. 

Zaterdagavond: Foodtruckfestival en een duik in de zee

Gerben heeft inmiddels zijn zwembroek aan gedaan, want we gaan straks zwemmen in de zee. In het begin kijkt iedereen wat afwachtend, maar langzamerhand trekken steeds meer hun zwembroek aan. Al blijven ze vragen of we wel echt gaan zwemmen.

 

We zetten koers richting Oostende centrum alwaar er een Foodtruckfestival is. (door sommige ook wel: Truckstartfestival genoemd).
Gerben rijdt natuurlijk als eerste weg, om 100 meter verder te stoppen. Er is daar een gezellige braderie of iets dergelijks. We vragen aan Gerben wat ie gaat doen. Is dit het niet dan, zegt ie vragend? Uh….nee Gerben, anders zouden we toch niet met de auto zijn gegaan?

 

Rijdend door het centrum van Oostende zijn er een paar die het leuk vinden van alles uit het raam te roepen naar voorbijgangers (niks vervelends overigens). Waarop wordt gezegd: “Wel leuk he, dat je in het buitenland gewoon Nederlands kan praten en ze je toch niet verstaan.”
“We zijn in België hoor, daar praten ze gewoon Nederlands”.
“Nou, ik versta die Belgen anders amper”.

Xander rijdt voorop de parkeergarage in. Sander volgt. Maar eenmaal binnen horen ze gescheur… de dakkoffer van Sander zitten tegen het plafond aan. Sander was even vergeten dat zijn auto ietsjes hoger is dan die van Xander. Dus met wat gepruts de dakkoffer van de auto proberen af te halen (die dus tegen het plafond aan zat) en parkeren maar.

 

 

 

 

 

 

 
Even rondslenteren op het Foodtruckfestival.

Hebben de leiders eindelijk even tijd voor een ontspan momentje voor zichzelf!

Na wat te hebben rondgelopen op het Foodtruckfestival, waar vooral Hase weer veel ideeën heeft opgedaan voor thuis, zetten we koers richting het strand. Het is inmiddels alweer 23 uur!

Op weg naar de zee.

Waar eerst de kinderen wat vragend waren of we wel de zee in zouden gaan, zijn het nu de begeleiders die zich afvragen of het nog wel gaat gebeuren. Aangekomen op het strand zijn ze haast niet de houden. Gerben moedigt iedereen aan, maar houdt zelf lekker zijn spijkerbroek aan…

Wat wel opvalt is dat de zee nu een stuk verder ligt dan vanmiddag…. Wanneer iedereen (meer dan helft van de kinderen gaat) klaar staat in zijn zwembroek, wordt er een lange sprint getrokken. 

Daar gaan de helden!

Een hele lange sprint….. er lijkt geen einde aan te komen…. Echt een klere-eind (op speciaal verzoek van Sanne moet dit in het verslag, omdat Sander terwijl hij de sprint aan het filmen is zegt: het is een enorm klere-eind en Sanne daar helemaal om in een deuk ligt). 

Maar eindelijk aangekomen bij de zee gaan de meeste ook nog echt kopje onder. De sprint terug naar de handdoeken is misschien nog wel sneller, aangezien het toch wel erg koud is. Chris komt erachter dat hij vergeten is een droge broek mee te nemen, dus moet in zijn natte broek de tocht terug naar de auto inzetten.

Het was toch best koud, toen ze de zee uitkwamen…

En wat fijn dat we op onze slaaplocatie geen douches heeft….

Waar het gisterennacht de hele nacht onrustig bleef, duiken ze nu net zo snel hun bed in als ze net de zee in doken en rond 00:30 uur slaapt nagenoeg iedereen, terwijl Xander, Sander en Hase nog even op de gang genieten van een lekker stukje kaas met een wijntje.

Maar toch zal het geen hele rustige nacht worden. Vanaf een uur of twee is er een telefoon aan het trillen. Gerben wordt er wakker van en ook Xander. Gerben, als goede reisleider, laat Xander zoeken naar waar het geluid vandaan komt. Xander weet niets te vinden en duikt ook zijn bed weer in.
Wat blijkt, Rick heeft zijn wekker gezet, omdat hij met Gerben een nachtwandeling zou gaan maken…

Zondagochtend 9 juni: chaos troef!

Waar er dus wel mensen wakker werden van het getril van een telefoon, werd er niemand wakker van de wekker, die Sander om 7:30 uur heeft gezet. Hase is wel op tijd wakker, maar is zich lekker gaan opfrissen. Rond 7:45 uur wordt Xander wakker en vraagt Hase hoe laat we er eigenlijk uit moeten. Xander zegt keurig: 7:30 uur en draait zich weer om. Rond 8 uur wordt Xander weer wakker en merkt Hase op dat het nu toch alweer 8 uur is en of we er nu toch maar niet eens uit moeten. Oeps…. Opstaan allemaal!

We moeten om 9:30 uur onze eerste wedstrijd spelen, maar daarvoor nog al onze spullen inpakken en ontbijten.
Gerben is zoals een goede reisleider betaamt, als eerste klaar. Terwijl wij allemaal nog druk zijn met inpakken en alles weer in de auto en dakkoffers zien te krijgen, belt Gerben: “uh, ligt er soms nog een jas van mij in het schoollokaal? En een trui?”.
“Ja Gerben, die liggen hier, maar waar ben jij dan?”
“Ik zit al lekker aan het ontbijt!”

Een goede reisleider zorgt natuurlijk dat ie op tijd aan het ontbijt zit….

Aangezien we niet het enige team zijn dat de auto aan het inpakken is, is het een behoorlijke uitdaging de parkeerplaats af te komen. Zodoende ontbreekt voor ons de tijd om nog te gaan ontbijten en rijden we meteen door naar het sportcomplex in Oostende. Daar aangekomen is het ook daar een drukte van belang. Xander kan zijn auto nog wel kwijt op de eerste parkeerplaats, Sander en Hase moeten doorrijden naar een verder gelegen parkeerplaats. Sander is nog wel zo slim om de spelers die bij hem in de auto zitten uit te laten stappen, zodat ze met Xander mee kunnen naar de kleedkamers.
Hase en Sander rijden door, parkeren hun auto en gaan direct op zoek naar veld 10, alwaar de eerste wedstrijd gespeeld gaat worden. Daar aangekomen, met maar drie spelers, is de tegenstander al bloedfanatiek bezig met de warmingup. De scheidsrechter is ook al gearriveerd en kijkt al wat bezorgt op zijn horloge. Het is immers al 9:27 uur, ofwel nog maar 3 minuten te gaan.

Chris, Calvin en Quinten kleden zich om in de dugout. Maar we hebben nog een tas met spullen liggen, die blijkt van Robin te zijn, maar hij is in de kleedkamer….. Intussen belt Rick dat zijn sokken nog in de auto van Sander liggen. Een en al chaos dus.
Intussen begint de scheidsrechter steeds zorgelijker te kijken. Gelukkig zien we daar in de verte Xander aankomen en niet veel later ook een aantal oranjehemden. De scheidsrechter wil graag beginnen. We tellen het aantal spelers, we hebben er drie staan, er komen er nog 9 aanlopen.
Waaronder Robin. Maar hij moet zich dus nog omkleden.

Robin kleedt zich gauw om. Ook Ravi is inmiddels gearriveerd en moet zich nog omkleden.

Cas loopt achteraan, ziet hoe serieus de tegenstanders bezig zijn en hoe wij komen aansjokken en een paar zich staan om te kleden in de dugout en hij heeft een grote grijns op zijn gezicht zegt: “dit is toch schitterend! Wij blijven lekker die Achterveldse boeren!”

Uiteindelijk lukt het om 11 speler het veld in te krijgen.

Bij afwezigheid van coach Gerben, geeft invalcoach Xander aanwijzingen aan Chris en Robin, die nog even snel hun ontbijt naar binnen werken.

Tijdens de wedstrijd komen ook de beide De Vettes (Raimon en Ravi) aangesjokt.... ze hebben eerst heerlijk ontbeten met reisleider Gerben.

Maar coach Gerben zelf is in geen velden of wegen te bekennen. Hij heeft onze pechvogel Martijn meegenomen en als goede reisleider zorg je goed voor je invalide reisgenoten!

Raimon strikt nog even rustig zijn veters...

Intussen kabbelt de wedstrijd voort. Hoe fanatiek de leider van onze tegenstander ook tekeer gaat langs de lijn (als staat hij het merendeel van de wedstrijd gewoon in het veld), wij geven goed partij en zijn zeker niet de mindere. Calvin is voorin dichtbij een doelpunt en ook Diego krijgt een kans om te scoren. Achterin zorgen zowel Sanne als Ravi met een prachtig sliding dat het gevaar van de tegenstander onschadelijk wordt gemaakt. Zo eindigt de wedstrijd in 0-0 en moeten penalty’s de beslissing brengen of we doorgaan voor de strijd om de plekken 9-12 of 13-16.

Sanne in een vel duel.

 

Nu coach Gerben schittert door afwezigheid neemt Xander de honneurs waar en vraagt wie er een penalty wil nemen. Barry, Ravi, Max, Diego en Calvin lopen niet weg voor hun verantwoordelijkheid en durven het aan.

De penaltynemers staan er klaar voor.

De rest kijkt gespannen toe.

Barry schiet de eerste penalty raak, Quinten redt een penalty prachtig door uitgestrekt de bal in de linkerhoek uit zijn doel te tikken.

Quinten stopt een penalty met een prachtige zweefduik!

Daarna mist Ravi zijn penalty. Dan is het aan Max. De scheidsrechter legt de bal neer. Max legt hem iets opzij. Maar daar is de scheidrechter het niet mee eens, dus die legt hem weer terug. Max besluit om maar niet verder in discussie te gaan en schiet de bal. De bal gaat recht op de keeper af, die hem dus simpel houdt. Volgens Max had ie last van een omgekeerd polletje..... er zat namelijk een kommetje in de penaltystip.

Max schiet zijn penalty vanuit het “omgekeerde polletje”…

Daarna zullen Diego en Calvin doen wat ze moeten doen en schieten ook raak, maar ook onze tegenstanders weten te scoren, waardoor de penaltyserie dus helaas verloren gaat. We zullen dus moeten gaan strijden om de plaatsen 13-16.

 
Tussen de wedstrijden door was er tijd om uit te rusten of nog lekker een balletje te trappen.

 

 

Reisleider Gerben nog niet klaar voor functie bij de Zonnebloem

 

Intussen is reisleider Gerben ngo niet gezien. Als een ware vrijwilliger bij de Zonnebloem, draagt hij zorg voor onze gehandicapte Martijn. Heel zorgzaam probeert hij hem mee te krijgen. Als een echte gehandicapten verzorger doet hij alles voor de patiënt. Overal gaat hij op zoek naar een vervoermiddel om Martijn over het grote sportcomplex  waar we de nodige kilometers moeten maken. Maar hoe hij ook zoekt en zijn best doet, het lukt hem niet een vervoermiddel te vinden.
Gelukkig heeft hij medeleiders.... leider Sander komt een groen golfkarretje tegen en ja hoor, de beste man neemt Martijn mee om hem naar de andere kant van het complex te brengen.

Weer een wijze les voor “stageloper” Gerben.
Maar of Gerben dankbaar is?
Hij loopt maar te klagen, waarom mag Lam wel in dat karretje en moet ik zo'n klere eind (ja Sanne, daar is ie weer!) lopen.

Tussen de wedstrijden tijd om naar andere goede teams te kijken, waaronder Go Ahead Eagles JO13.

De “lootjes” wedstrijd levert zowaar een overwinning op!

De volgende wedstrijd wordt de opstelling bepaalt door lootjes te trekken, besluiten de spelers zelf.
De "gelukkigen" die wissel staan: Chris, Merit, Rick en Raimon.
Zoals te verwachten volgt er een zeer bijzondere opstelling. Diego en Calvin, onze aanvallers. staan bijvoorbeeld laatste man en voorstopper! Gelukkig heeft onze keeper Quinten het lootje keeper getrokken!

De tegenstander is redelijk gelijkwaardig. Wij zijn uiteraard wat onwennig, met iedereen op een andere positie. Max krijgt een mooie kans om uit een corner te koppen, maar kopt op een zeer bijzondere manier onder de bal door.
Later zal hij verklaren dat hij aan zijn arm zou zijn getrokken, waardoor hij met zijn hoofd omlaag ging... best knap, wanneer je vogelvrij staat met niemand in je buurt....

Koen redt met de punt van zijn schoen, die is vastgetapt met pleisters. Hij moet meteen gewisseld worden, omdat de pleisters op zijn schoen los beginnen te laten. Ravi bezorgt een tegenstander een bloedneus, dit keer niet door een felle actie, maar doordat hij de bal naar een tegenstander toe gooit maar de per ongeluk op zijn neus belandt...
Quinten moet zich ook nog een keer tot het uiterste rekken zodat ook deze wedstrijd eindigt in een brilstand: 0-0.

Dus ook nu zullen penalty’s de beslissing moeten brengen: gaan we voor plaatst 13 strijden, of mogelijk voor de laatste plaats?

Quinten redt de eerste penalty fraai! Robin schiet vervolgens hoog over, maar dankzij een redding Quinten staan we weer op voorsprong! Vervolgens schiet Sanne haar penalty binnen, waarna ook Raimon en Diego scoren! 3-3 met nog één penalty voor ons te gaan.
Chris durft het aan, neemt koel een aanloop en schiet beheerst binnen! We winnen zowaar!

Altijd handig…. Iemand die op de tassen past….

De gouden invalbeurt van Max en de laatste minuten voor Merit en Sanne, winst dankzij topscorer Diego!

Hoe mooier kan het zijn, onze laatste wedstrijd om plek 13 spelen we weer tegen een Duits team! Het zullen de laatste minuten worden van Merit en Sanne voor SV Achterveld (overigens niet in het oranje, aangezien we vandaag onze zwarte reserve tenue’s aan hebben).

We spelen op veld 24, dat aan een rugbyveld grenst. Uiteraard heeft coach Gerben zijn tactische plan meteen klaar: zorg dat wij niet richting het rugby veld toe spelen. Anders schieten we alle ballen hoog over het voetbaldoel, maar hoog door het rugby doel.

Bij het inschieten vliegen de ballen hoog over het doel.... richting het rugbydoel.

Tijdens de warmingup blijkt dat hij gelijk heeft. Alle ballen vliegen hoog over het voetbaldoel richting het rugbydoel.
De pap na zo’n inspannend weekend blijkt totaal nog niet op. We beginnen fel en domineren, zetten de Duitsers vol onder druk. Calvin krijgt een goeie kans maar schiet over. En dat terwijl achter het doel van de Duitse keeper helemaal geen rugbydoel staat…. Het tactische plan lijkt dus niet helemaal te werken.... Ook omdat onze Duitse tegenstander nauwelijks in de buurt van ons doel komt en dus nagenoeg geen ballen op het doel van Quinten afvuurt.....

Maar vijf minuten voor tijd blijkt dat coach Gerben het toch goed gezien heeft. Een mooi schot lijkt door Quinten net over de lat te worden getikt. Maar de scheidsrechter redt coach Gerben en geeft een doeltrap, omdat de bal volgens hem over is geschoten, richting het rugby doel.
Gerben heeft dus zijn gelijk gekregen.
Maar het wordt nog mooier, wanneer Diego zich prachtig vrij speelt en beheerst binnen schiet: 1-0!

Diego kroont zich hiermee meteen tot topscorer van het toernooi namens Achterveld…. Met één doelpunt….

Cas in actie.

Max staat langs de kant te trappelen en wil erin. Coach Gerben heeft al in de voorhoede gewisseld en Merit en Sanne beloofd dat ze in hun laatste wedstrijd tot de laatste minuut mogen spelen. Dus Max moet in de verdediging gaan spelen. Maar dat wil hij niet. Max loop boos weg en kleed zich om. Maar een goede coach zorgt altijd dat hij al zijn spelers tevreden houdt, dus sluit coach Gerben een compromis en roept Max terug. Hij mag er toch in.

Max heeft gauw zijn voetbalschoenen aangetrokken.... maar niet door dat hij een grijs shirt aan heeft, net als de tegenstander.....

Max trekt snel zijn voetbalschoenen een en sprint vrolijk het veld in. Maar hij is het veld nog niet in of wordt alweer teruggeroepen…. Max heeft namelijk niet door dat hij geen zwart shirt aan heeft, maar een grijs shirt. En wil nou net onze Duitse tegenstander in het grijs spelen...  Max mag er binnen een paar seconden dus meteen weer uit...

Weer is Max boos op coach Gerben, maar weer weet hij dit goed te maken. Max mag wisselen met Quinten en op doel gaan staan. Maar eerst volgt nog een dubbele publiekswissel voor onze dames Merit en Sanne die daarmee hun voetbalcarrière (voorlopig?) beëindigen bij SV Achterveld!
Max klapt netjes voor de dames en staat te popelen om erin te komen voor Quinten, maar net op dat moment fluit de scheidsrechter af voor het eindsignaal. Max heeft zich dus voor niets omgekleed….

Na een dit keer wel warme douche stap iedereen voldaan en met weer een super leuke ervaring rijker de auto in op weg naar huis voor weer een lekker nachtje in ons eigen bed!

Zo kunnen we allemaal terug kijken op een zeer gezellig slot van dit seizoen!