Knuffels bezorgen Achterveld JO8-2 een keepersprobleem
maandag 9 oktober 2017

S.V. Achterveld JO8-2

Op deze druilerige zaterdagochtend mochten we weer lekker thuis voetballen. De leiders hameren altijd op saamhorigheid en dat we een team zijn.... nou vandaag waren ze met z'n tweeën heel saamhorig... ze kwamen namelijk allebei te laat, terwijl de spelers uiteraard keurig op tijd waren...

Of het te laat komen soms kwam omdat de een gisteren het heel gezellig had bij het 7-tegen-7 en de ander op een feestje... laten we ze daar maar niet naar vragen...

Maar genoeg over de leiders, bij het nieuwe pupillenvoetbal moet het volgens de nieuwe regels vooral gaan om het plezier van de kinderen. Het draait erom de kinderen vooral lekker te laten voetballen en genieten van het spel. Bij onze tegenstander leken die regels nog niet helemaal doorgedrongen... gezien het fanatisme bij enkele leiders/ouders...

Onze reputatie als penaltykillers was ook bij onze tegenstander doorgedrongen. Voor de wedstrijd zei hun leider nog tegen de spelers: de penalty's moeten we goed nemen, want daar zijn ze goed in!

Alleen wat de tegenstander niet weet, is dat wij een keepersprobleem hebben. Nu hoor ik u denken: oei, er wil vast niemand op doel, omdat jullie toch wel regelmatig een doelpuntje tegen krijgen... maar nee, daar ligt het probleem niet. Het probleem is juist dat er meerdere kinderen willen keepen.... en ze daar ook nog eens allemaal talent voor hebben!

Jarno probeert sierlijk zijn tegenstander voorbij te gaan

Nadat Jarno en Max in eerdere wedstrijden al een heldenrol op het doel hadden, gaf Ben afgelopen week aan dat hij nu wel een keer wilde keepen. Prima, gaat Ben lekker op doel.

Maar net als Max, heeft ook Ben een oudere broer (Max heeft een zus voor de duidelijkheid), die voetbalt en dacht. Oh jee, waar gaat ie nu aan beginnen.... Dus ook Ben heeft afgelopen week een spoedtraining keepen gehad. Alleen kreeg hij deze niet met een voetbal....maar met zijn knuffels in de gang thuis.

Ben ziet de bal op zich afkomen

Een bal is natuurlijk wel even iets anders dan een knuffel. Dat leek Ben ook te denken aan het begin van de wedstrijd. Iedere bal die zijn kant op kwam schoot of stompte hij weg. Maar in zijn handen pakken, dat leek niet in hem op te komen. Zo onstonden er af en toe wat spannende situaties op de doellijn, die gelukkig de meeste keren goed afliepen, mede dankzij het alerte verdedigen van Rik en Jarno.

Maar Ben had gelukkig ook zijn moeder mee en ik denk dat de mensen die haar kennen het niet zal verbazen... maar zij coachte haar zoon ook wel een klein beetje....

Zo maakte Ben het er af en toe een lekker spannend potje van. Het mooie aan de nieuwe wedstrijdvormen is dat er iedere 10 minuten een pauze is. Een mooi moment dus voor de leiders om de kinderen weer even wat "tactische" tips mee te geven. Dus werd Ben verteld dat hij een bal ook best mag vangen of oppakken.

Ben is, net als de andere kinderen, een snelle leerling, dus na de eerste 10 minuten ging hij ook ballen vangen en erop duiken. Hij leek zelf ook te denken: dit maakt het nog leuker, dat keepen!

Onder aanvoering van Rik sprinten Iris, Max en Mathijs naar het doel

Emma volgde het goede voorbeeld van haar broer Ben en buffelde erop los. Ze jaagde samen met haar kornuiten Rik en Kevin op iedere bal en wist ook bijna te scoren. Haar bal miste helaas net het doel.

Kevin zijn moeder heeft afgelopen week de tenue's gewassen. Kevin had al na een paar minuten een zwarte broek van de modder. Hij riep zelfs: mijn onderbroek is zelfs nat!
Zouden de broekjes vorige week soms ook vies zijn geweest en Kevin zijn moeder gedacht hebben, ik zal ze krijgen, zorg jij maar dat je broekje lekker zwart is?

Kevin probeert zijn tegenstander af te troeven

Ondanks het goede keeperswerk van Ben, wisten de Merino's toch een doelpunt te maken. Maar dat waren we wel gewend, tegendoelpunten, dus daar raakten we niet van slag.

Nadat Rik weer eens fel een bal had veroverd, rende hij ermee naar voren. Max zag mogelijkheden en spurtte naar voren. Rik gaf een mooie pass naar Max, die tot zijn verbazing opeens voor het doel van de tegenstander stond. Max aarzelde niet en schoot de bal beheerst in de hoek! Goal!

Max draaide zich om en keek een beetje verdwaasd om zich heen. Hij keek naar zijn medespelers, maar die keken eigenlijk net zo vragend als hij. Max hoorde de moeders en vaders juichten. Hij keek naar Gert de spelbegeleider. Die zei: het is een doelpunt! Max wist zich even geen raad met de situatie en rende maar terug naar zijn eigen helft. De andere spelers volgenden zijn voorbeeld.

Of zal Max soms zijn moeder gezocht hebben? Ze is er altijd bij, maar was vandaag een paar minuten later...
Ze kwam met een of ander lang verhaal over een hoogwerker die thuis in de weg stond.... en dat haar dochter Sanne niet opschoot (wat niet echt geloofwaardig overkwam, aangezien Sanne altijd om 7 uur al met haar tas klaarstaat om naar de voetbal te gaan...).
Zal ze soms niet net als beide leiders een feestje hebben gehad gisterenavond?

Max tussen vier tegenstanders in. Iris helpt hem.

Dit was dus weer een moment voor de leiders om in de pauze de spelers weer even bij te praten. Want wat doen we als we gescoord hebben (onze trouwe volgers weten dat dat nog niet zo heel vaak is voorgekomen...)? Tja, dat wisten ze dus niet echt... Nou, als we gescoord hebben mogen we juichen en gaan we allemaal naar elkaar toe om elkaar te feliciteren!

Dat vonden ze een goed plan, op naar het volgende doelpunt!

Vandaag kwam ook de tante van Mathijs kijken. Ze kwam het voetbalveld nog niet oplopen, of Mathijs rende naar de kant dat hij wissel wilde. Mathijs vertelt namelijk graag... dus hij moest even aan zijn leider komen vertellen dat die vrouw zijn tante was.
Ook Iris kwam trotst naar de kant, want haar oom kwam even kijken!

Iris is haar tegenstander te snel af en schermt de bal goed af.

Iris en Mathijs zijn in het veld onze bal-tegen-houders. Iedere keer komen ze weer trots vertellen hoeveel ballen ze wel weer niet hebben tegengehouden.

Matthijs jaagt op zijn tegenstander. Rik kijkt vol vertrouwen toe.

Mathijs komt ook iedere keer graag vertellen wat hij in het veld gedaan heeft. Wanneer hij bijvoorbeeld een bal goed heeft tegengehouden zodat het geen doelpunt werd, of hij de bal mooi naar voren heeft geschoten.

De Merino's wisten nog twee doelpunten te maken, waardoor we tegen een 1-3 achterstand aankeken. Maar wij bleven op zoek naar een doelpunt. En die zou er ook komen. Jarno mocht een intrap nemen. Jarno neemt daar altijd goed zijn tijd voor. Je moet immers goed kijken hoe de veldbezetting is. Wie staat waar en waar zit het gaatje richting het doel? Nou, Jarno vond dat gaatje. Hij dribbelde het veld in, zag dat Kevin inmiddels vrij stond. Hij schoot tussen een woud van benen de bal naar voren, waar Kevin hem ontving. Kevin kapte zijn tegenstander uit en schoot de bal in de touwen: doelpunt! En ja hoor, we juichten met z'n allen!

Jochem heeft vier tegenstanders op zijn nek. 

Jochem heeft nog weleens wat last van zijn richtingsgevoel. Maar vandaag ging dat harstikke goed. Hij ging iedere keer de goede kant op. Misschien dat het meewerkte dat we in de rust niet van helft wisselde en dus de hele wedstrijd dezelfde kant op moesten...

Rik zoals we hem kennen, jagend op de bal.

Vandaag was ook een dag van blessure's. Mathijs had voor de wedstrijd uitgebreid zijn "wond" op zijn hand laten zien. Het kostte nog wel wat moeite om zijn pleister er weer goed op te krijgen...
In de wedstrijd ging een tegenstander per ongeluk op Rik zijn been staan. Daarna was er iemand op Kevin zijn hand gaan staan en aan het einde van de wedstrijd had Emma nog een mooie kras op haar been.

Nadat de Merino's nog een paar keer gescoord hadden (volgens hun leider 8, wij telden er 7, maar ach, wat maakt het uit) was het weer tijd voor onze specialiteit: de penalty's.

Ben met een mooie uittrap richting Max

Maar vandaag hadden we op dat gebied even een off-day. we wisten er nog wel twee te scoren, maar de rest wist alleen de keeper de raken... Ach, we hebben tweemaal gescoord! Tegen een tegenstander waar we een paar weken terug nog met 11-0 van verloren!

De zorgen voor de leiders nemen dus met de week toe:
- komen ze zelf volgende week wel op tijd?
- wie moet er de volgende wedstrijd op doel? 
- als we scoren, weten we dan nog hoe we moeten juichen?
- krijgt de moeder of vader van Jarno het zwarte broekje van Kevin wel schoon?