MiMiRu Consulting en Zn: Het einde van een tijdperk
zondag 13 september 2020

Liefst 41 jaar speelden Michiel Boerrigter, Michiel Schouten en Rudy Baalman bij elkaar opgeteld in het eerste team van Achterveld. De drie dertigers deden na het afgelopen seizoen een stapje terug. 11 september 2020 nam de vierdeklasser afscheid met een wedstrijd tussen Achterveld 1 en ‘The Legends’.

Het kan goed zijn dat deze introductie u inmiddels al wel bekend voor komt. Wekenlang domineerden ze namelijk het nieuws in de plaatselijke kranten en op de website van de plaatselijke SV. We weten inmiddels wel dat u als lezer alle lofzang over dit drietal volledig zat bent, dus zo zullen we dit wedstrijdverslag niet insteken. Dat het drietal nog wel altijd razend populair is, bleek wel uit de massale opkomst van oud- spelers, trainers en verzorgers die waren op komen draven om ze een passend afscheid te geven.

Een ware afscheidswedstrijdcommissie moest er aan te pas komen om alles in goede banen te leiden. Marthijn Houtveen was al zo vrij geweest om een opstelling te maken waarmee de bijna 30 ‘Legends’/’All stars’/‘Old stars’ verdeeld werden over de vier te spelen kwartieren. Nadat hij ook nog een fantastische speech in huis had konden alle spelers zich gaan omkleden in de 6 kleedhokjes. Na een wat onwennige warming-up waarbij de meeste Legends ouderwets op goal stonden te rammen, kon de wedstrijd dan eindelijk aanvangen. Even leek het er op dat de wedstrijd al gestaakt zou worden voordat het überhaupt begonnen was, nadat de keeper van het 1^e zo flauw was om hetzelfde kleur shirt aan te trekken als zijn medespelers. Onze scheids in het eerste kwartier, Mihai, moest er echter niks van weten en greep al naar zijn broekzak, totdat er net op tijd een hesje tevoorschijn kwam waarmee de wedstrijd toch echt kon gaan beginnen!

Kwart 1

Dat het 1^e elftal het nog wel eens zwaar kon gaan krijgen, bleek wel uit de eerste 5 minuten. Omdat de meeste legendes maar een kwartier hoefden te voetballen, werd besloten om volle bak druk te zetten. Dit resulteerde al meteen in een aantal uitstekende kansen die Menno Bontje, topspits van weleer, vakkundig om zeep wist te helpen. Na 8 minuten was het dan toch raak voor Menno. Terwijl hij zo’n 3 meter buitenspel stond (de grensrechter had goed in de gaten dat dit de wedstrijd niet was om dit af te vlaggen) kreeg hij de bal aangespeeld en wist het netje te laten bollen. De trainer van het 1^e greep meteen in met een keiharde wissel na 9 minuten. Nadat de helft van de legendes zo’n beetje helemaal stuk zat, bleek dat er toch nog 3 minuten moest worden gevoetbald van het eerste kwartier. Deze werden echter vakkundig uitgespeeld en dus konden de legendes met vers bloed beginnen aan het 2^e kwartier.

Kwart 2

De opstelling van het 2^e kwart was niet mals. Marthijn had alle grote namen opgesteld dit kwartier en dit was dan ook hét moment om het verschil te maken. Dit verschil werd ook gemaakt, maar wel aan de andere kant. Het was het jongere broertje van Michiel Schouten, Wouter, die Bob (ook bekend als de Rode Magiër) even uit het oog verloor en hij schoot de 1-1 binnen. Echter werd Wouter niks aangerekend. Gezien het feit dat hij al 11 jaar niet meer op een voetbalveld had gestaan, speelde hij desondanks een uitstekende pot. “Voetballen is net als fietsen, dat verleer je niet!”, zoals hij zelf later zou zeggen. In het laatste kwartier zouden de 3 gebroeders Schouten ook nog samen in de aanval staan. Quizvraag: Welke andere 3 broers stonden ook al eens gezamenlijk in het 1^e elftal?

Kwart 3

Het 3^e kwart stond vooral in het teken van de drie grootaandeelhouders van “MiMiRu Consulting en Zn” (Intern wordt echter al wel vergaderd om de naam te wijzigen naar “MiMiRu Consulting en dochters”). Zij lieten nog maar weer eens zien waarom ze afscheid namen van het 1^e elftal. Eerst was het Michiel Schouten die voor de 2^e keer deze wedstrijd, onder luid gejuich van het toegestroomde publiek, door de benen werd gespeeld,. Vervolgens was het Rudy die met zijn karakteristieke sliding blij mocht zijn dat ie ook nog daadwerkelijk de bal raakte. En tot slot was het Michiel Boerrigter die nog bijna een extra eigen doelpunt aan zijn palmares had toegevoegd. Was deze bal niet net voorlangs zijn eigen goal geweest, dan was dit echt de kers op de taart geweest van deze wedstrijd!

Kwart 4

De wedstrijd leek af te stevenen op een vrij bloedeloos gelijkspel, maar in het laatste kwartier ontbrandde de wedstrijd en kreeg het publiek toch nog waar voor zijn geld. Mark de Ridder had geen zin om het feestje van zijn zwager mee te vieren en stak een mes in zijn rug door de 2-1 voor de selectie te maken. Maar de legendes lieten het er niet bij zitten. Met een razendsnelle counter was het linksback Tim Tolboom die ineens voor de goal verscheen en de 2-2 binnen tikte na een scherpe voorzet van Joris Schouten. Tim’s oudere broer en tevens onze voorzitter, Sander, keek tevreden toe. Totdat hij zijn blik wendde naar de verslagschrijver en hem toesnauwde: “Dit zet je in het wedstrijdverslag.”

Het slotakkoord was echter voor de selectie. Sven van Rossum maakte het laatste doelpunt van de wedstrijd en liet daarmee zien dat hij niet alleen tegen slechte ploegen kan scoren. Tevens kwam hij weer een doelpuntje dichterbij de magische grens van 200 doelpunten.

Maar het allerlaatste slotakkoord was voor Michiel Schouten. Hij besloot nog eenmaal op avontuur te gaan en met een heerlijke onbedoelde actie wist ie een mannetje te passeren om vervolgens de bal over de zijlijn te passen. Dat was ook meteen de laatste actie van de wedstrijd en zo eindigde de wedstrijd in een nipte 3-2 overwinning voor de selectie. Maar de legendes waartoe nu ook Michiel, Michiel en Rudy toe behoren, lieten zeker zien het nog niet verleerd te zijn!

Nog eenmaal klonk er applaus en werden de bloemen overhandigd. In een ware erehaag gingen ze van het veld af en kwam er een einde aan een tijdperk. Het drietal, de legendes, oud- trainers en verzorgers, familie en vrienden, werden overladen door emoties. Kippevel, weggepinkte traantjes.. Woorden schieten tekort om dit tafereel te omschrijven. Heren, bedankt voor de prachtige jaren! Als teamgenoten en als persoonlijk dierbare vrienden.