donderdag 3 mei 2018

Achterveld 2 is er afgelopen zondag niet in geslaagd om de imposante winning-streak van 1 wedstrijd een vervolg te geven. 

De afgelopen 2 weken waren een waar genot voor alles en iedereen die het 2e een warm hart toedraagt. 2 weken geleden werd namelijk het 8e wereldwonder een feit. Mocht u deze onvergetelijke gebeurtenis zo uitbundig gevierd hebben dat alles wat zich die dag heeft afgespeeld compleet uit uw geheugen is verdwenen, dan zullen wij uw geheugen even opfrissen. In het hol van de leeuw werd aartsrivaal Roda met 1-3 verslagen, waardoor de eerste punten van het seizoen een feit waren. 

Vorige week zou het 2e de zegereeks een vervolg gegeven moeten hebben tegen mede degradatiekandidaat Hercules, maar in de kelderklasse van het vaderlandse voetbal wil het nog wel eens voorkomen dat er teams zijn die niet genoeg spelers op de been kunnen brengen. Deze wedstrijd kon helaas dus geen doorgang vinden, maar dit betekende wel dat het er minimaal 2 weken niet verloren zou zijn door het 2e. Een ongekende prestatie waar wij ontzettend trots op zijn! 

Kerstens Sportpark, zondag 29 april. 

Afijn, over tot de orde van de dag. Het was weer zondag en dus zou er weer gevoetbald worden. Quick, wat op een keurige 3e plaats bivakkeert, was de tegenstander van vandaag. De personele problemen waar het 2e iedere week mee heeft te kampen, eisten nu meer zijn tol dan ooit tevoren. Slechts 12 spelers stonden er op de lijst voor zondag. Tot onze grote verbazing mistte, ondertussen gerespecteerd man van 2 mogen we wel zeggen, Lenn op de lijst. ‘Een keertje een weekendje rust’, was de toelichting van de kilometervreter zelf. Dit begrijpen wij uiteraard als geen ander. Lenn wordt ook een dagje ouder en wij respecteren zijn besluit. We hopen je dit weekend wel weer bij de groep te zien Lenn! 

Tot overmaat van ramp viel enkele uren voor de wedstrijd het spitsen, en tevens topscorersduo uit elkaar. De ene moest zich afmelden vanwege ziekte. De ander was slechts alleen fysiek aanwezig, maar de energie was ver te zoeken. Vanuit het 1e, die overigens gewoon vrij waren, konden wij maar op 1 versterking rekenen. Mark De Ridder dacht niet in eigen belang en trok als enige van het 1e samen met zijn maten van het 2e ten strijde. Uit de onuitputbare bron van versterkingen die men kent als de A1, konden wij zoals altijd weer rekenen op De man van 6 meter 8, ook bekend als Frank. Het talent dat Tollie genoemd word was ook weer van de partij. Dat deze jongen op meerdere posities uit de voeten kon wisten wij al, maar vandaag zou hij vriend en vijand wederom verbazen. Omdat ook Max afwezig was voegde ook Olivier zich bij de groep. 

Net voor de warming up begon het pijpenstelen te regenen, dat kon er ook nog wel bij. Zo gebeurde het dat er 11 verzopen katjes, en 0 wissels verschenen aan de aftrap. Nadat succescoach Pieter ons al meerdere malen gewezen had op het feit dat we rustig aan moesten doen omdat we geen wissels hadden, begonnen we aan de wedstrijd. We zaten lekker in de wedstrijd en dit wierp gauw zijn vruchten af. Naast dat Gido een echte bikkelaar is, doet hij zo heel af en toe iets waarvan je zelf niet eens gezien had dat het kon. Op deze momenten druipt het inzicht er vanaf, en zouden zelfs de grootste spelverdelers der aarde goedkeurend toekijken. Met een sublieme steekbal zette hij de tegenstander vrij voor de goal en zo stond de 0-1 op het scorebord.  

Iedereen was zich nog altijd bewust van de wisselsituatie. Het zal u dus ook niet verbazen dat we na een kwartiertje al met 10 man stonden om dat onze keeper Olivier niet door kon. Hij kwam in botsing met zijn tegenstander en moest noodgedwongen stoppen. Nadat Dennis Altijd de 0  Van Ruitenbeek zich al weer aangeboden had om op doel te staan om dat hij toch al kapot was naar eigen zeggen, ging het shirt naar een van de 2 spitsen. Ramon Tolboom offerde zich op en trok het shirt aan. Ondertussen was het behelpen voor het 2e. Waar we om half 12 begonnen aan een voetbalwedstrijd, was deze nu veranderd in een marathon. Iets wat na een zwaar weekend voor iedereen niet in goede aarde viel.  

Tot ieders verbazing hield Ramon ons enkele keren prima op de been, die met zijn bescheiden lichaam enkele katachtige reflexen toonde aan de supporters. Achterveld kreeg ook nog een prima kans. Een afvallende bal kwam bij Dennis terecht die in volle sprint aan kwam stormen. Verwoestend haalde hij uit, en het scheelde niks, of hij had nog net het vangnet geraakt. De voor deze keer toekijkende vanaf de zijlijn Van Buuren kon deze gaan halen in het maisland richting Barneveld. 

Met een 0-1 haalden we de rust, op zich prima als je bedenkt dat we met een man minder voetbalden. Pieter had bij de scheidrechter afgedwongen dat we een speler mochten lenen. Olaf Kerkhof kwam onze nog altijd niet mentaal aanwezige spits bijstaan in de voorhoede. Wat echter niet duidelijk was gemaakt aan Pieter, is dat de overtalsituatie voor Quick zou blijven. De scheidsrechter trok een rood shirtje aan onder zijn tenue en voegde zich bij de bezoekers. 

De 2e helft voor een tennisliefhebber een waar genoegen. Met schitterende lange ballen ging het spel van de ene naar de andere helft. Voor de toeschouwers die wakker werden met een hernia of nekklachten, wij stellen ons niet aansprakelijk. Aan omschakelen kwamen we niet echt toe, maar iedere keer dat we de bal op een prima manier onderschepten, stond de scheidsrechter op om zo het ware slot op de deur voor Quick te zijn. Hij blies vakkundig op zijn fluitje en na wat binnensmonds gemompel als toelichting werd het spel weer hervat. 

Ondertussen verbaasde Ramon nog altijd vriend en vijand met de ene na de andere schitterende redding, tot frustratie van menig Quick speler. Al voordat er geschoten was, lag onze nieuwe sluitpost al in de goede hoek om de bal te pakken. Zelfs tot 5 minuten voor het einde had hij nog geen doelpunt geïncasseerd. Zou een nieuwe legende ‘Ramon Altijd de 0 Tolboom’ dan zijn opgestaan? Nee, want de beste speler van Quick, namelijk die met het fluitje, gaf een minuut voor het einde een penalty tegen. Toen we zwaar geërgerd vroegen om de toelichting, kregen we weer een knap staaltje onverstaanbaar gemompel te horen. Als kers op de taart gingen Dennis en Rodney allebei op de bon voor commentaar op de leiding. 

Het moment van de waarheid was daar. Zou Ramon zijn uitstekende prestatie vandaag belonen met het redden van een strafschop? Helaas, een uitstekende penalty zorgde voor de 0-2. Hoewel de woorden ‘Altijd de 0’ niet achter zijn naam zal kunnen zetten, kan hij terugkijken op een klasse wedstrijd. 

Nadat het fluitsignaal klonk voor het einde en de spelers van Quick de scheidsrechter allemaal bedankt hadden voor de bewezen diensten zochten we de kleedkamers teleurgesteld op. Aanstaande zondag is Houten de tegenstander op wederom ons eigen Kerstens Sportpark. Tot dan! 

Achterveld 2.