Sporting verpest jongensboek Mark Groen
zondag 18 maart 2018

S.V. Achterveld 3

De Rayonhoofden waren in allerijl weer bij elkaar gekomen nu het kwik in rap tempo onder nul kwam. Ook de mannen van Achterveld 3 keken vol spanning naar de weersvooruitzichten. Het zou toch niet gebeuren dat ze hun geliefde hobby deze zondag niet uit konden voeren? Even leek het erop dat de afgelasting een feit was, echter bleek Sporting enkel de wedstrijden voor ‘de jongste jeugd’ eruit te hebben gegooid. Het werd nog even een aantal keer nauwkeurig nagerekend, maar met het gemiddelde van 30,3 jaar behoorde SVA 3 net niet tot deze categorie.

 

Zeker in de wintermaanden treed de aloude ‘Wet van Edwin Dooijewaard’ in werking: je moet er altijd rekening mee houden dat het afgelast kan worden! Remco van de Berg leeft al jaren (winter of geen winter) volgens deze wet en besloot ook deze zondag voor de zekerheid op zijn bed te blijven liggen. Ook Chris leek even de wedstrijd niet te halen toen hij in de kleedkamer een wildvreemd team aantrof. Gelukkig wist zijn behulpzame zwager hem tijdig naar de juiste plek te loodsen.

 

Voor Chris zou het een bijzondere dag worden. Dit zou de laatste wedstrijd van het seizoen voor hem worden. Nu zie ik u denken: Chris? Die naam hebben we al een tijdje niet meer langs zien komen, was die niet al gestopt?! Nou Chris is zuinig op zijn talent en zet deze maar sporadisch in. Bij SVA 3 wachten we nog altijd op de eerste keer. Deze dag moest ook een emotioneel eerbetoon worden aan de grote Kees Voorburg, in de wandelgangen ook wel Chris Sr. genoemd. Op de wondersloffen van Kees, waar hij in 1954 SVA 1 nog naar de 3e klasse onderbond schoot, voetbalde Chris deze laatste wedstrijd.

 

Sporting ’70 was dus de tegenstander die het slachtoffer moest worden van de ongeslagen reeks van SVA 3. Eenmaal op het sportpark aangekomen werd de warming up zo lang mogelijk uitgesteld. Het ‘warme spul’ van Chris (we hebben maar niet naar de herkomst gevraagd) vond gretig aftrek. Toen er echt nog maar 5 minuten op de klok stonden waagden de mannen zich richting het veld. De Russische Beer hield daar nog stevig huis met een gure lentewind.

 

De wedstrijd begon en het bleek al snel ingewikkeld om de bal naar dezelfde kleur te spelen. Het feit dat de twee teams nagenoeg dezelfde kleur shirts aan hadden was hier slechts gedeeltelijk debet aan… Wat volgde was een vermakelijk schouwspel waarbij Sporting met name het overwicht qua balbezit had. Vijf minuten voor rust wisten ze dit balbezit helaas ook in een doelpunt om te zetten.

 

Gretig werd het hokje opgezocht toen de prima fluitende leidsman voor de rust floot. De tweede helft begon en de wondersloffen van Kees Voorburg begonnen eindelijk te werken.

Waar de eerste helft vooral de kwaliteiten van Chris zelf de boventoon voerden, was het nu het sprankje genialiteit uit de schoenen die van zich liet spreken. De keeper van Sporting vond het nodig om op 25 meter van z’n doel te verdedigen en de schoenen van Kees wisten wel raad met dit buitenkansje. Met een geplaatste lob werd de stand weer gelijk getrokken.

 

Wat toen volgde kan alleen worden omschreven als een jongensboek. Waar de aanwezigheidsratio van de gemiddelde SVA 3 speler drastisch afneemt als het kouder wordt is het bij Mark Groen juist andersom. Hij gedijd het beste in de meest barre omstandigheden en blijkt sinds deze week ook een heuse Pipo Inzaghi in zich te hebben. De hele wedstrijd zie je hem niet, je hoeft hem ook niet deel te laten nemen aan een rondo maar niemand heeft zo’n neusje voor de goal als hij. Na een bekeken voorzet van Joris was het Mark die gehaaid bij de eerste paal opdook en ferm raak kopte.

 

Het was zijn eerste doelpunt sinds hij in 1997 na een fraaie aanval via Theo Kalleveen en Carola Groenendaal Achterveld C2 op 1-0 zette tegen Roda C9. En zou het ook nog de winnende goal worden?! Dat zou dit jongensboek compleet maken. Helaas gooide Sporting roet in het eten. Eerst was er een verdwaalde voorzet die in het doel waaide en vervolgens was er Dennis Kok die als een volleerd keeper op de bal dook in de 16 met een penalty tot gevolg. Hier kwam de ongeslagen reeks in 2018 ten einde en daarmee lijkt het kampioenschap ook definitief uit zicht geraakt. 

 

Tot slot is er nog een eervolle vermelding voor Frank de Vette die na 9, 35 en 88 minuten nu dan eindelijk de 90 minuten vol wist te maken. Daar deed die onvervalste panna in de tweede helft niets aan af…