SV Achterveld 3 en de broekenkwesties
maandag 6 november 2017

S.V. Achterveld 3

Na de klinkende eerste overwinning van vorige week was het deze week Kampong dat de degens kruiste met SVA 3. De zondag begon met heugelijk nieuws. Na een maandenlange zoektocht naar broekje nummer 3 is hij eindelijk weer terecht! Via deze weg wordt iedereen die heeft meegezocht de laatste maanden hartelijke bedankt. De vele brieven, kaartjes en tekeningen die omtrent deze zaak ontvangen zijn waren hartverwarmend. Het toppunt waren toch wel de handgebreide witte broekjes die we via de post mochten ontvangen, grote klasse!

Nu zult u denken: hoe is dit pronkstuk weer bij de rechtmatige eigenaar beland en waar was hij al die tijd? Nou dat zijn twee vragen waar de redactie helaas ook het antwoord niet op weet. Op wonderbaarlijke wijze als een soort Mariaverschijning was het broekje daar opeens op zondagmorgen in de kledingkast van de rechtmatig eigenaar. Hoe hij daar is beland? Was het wellicht Dennis Kok die toch gewetenswroeging had en midden in de nacht het broekje heeft terug gelegd? Of was het Matthijs die zich via zijn alter ego van loodgieter toegang tot het huis wist te verschaffen? We zullen het nooit weten. Maar wat maakt het ook uit, het broekje is weer terug. Vergeten en vergeven! Het zou echter niet de laatste broek zijn die deze zondag een hoofdrol opeiste.

Kampong uit dus. Jaarlijks het hoogtepunt onder de uitwedstrijden wegens de overheerlijke broodjes zalm en de variëteit aan (dames)sporten die er gespeeld worden op het sportpark. Met 14,5 man sterk traden we aan tegen de blauw witten. Ten opzichte van vorige week waren er wat personele wijzigingen doorgevoerd. Na wat disciplinaire schermutselingen in de  selectie was het Martijn die als nestor en ervaringsdeskundige op het gebied van voetballen in SVA 2 dat jonge grut weer in het gareel moest brengen. Deze aderlating voor SVA 3 werd echter moeiteloos opgevangen door het oproepen van schaduwspeler Mark Groen, die later die middag nog een hoofdrol zou vertolken.

De technische staf had weer uitgebreid in hun trainersboekjes gelezen deze week waarin zij een belangrijke les hadden geleerd: je team is zo sterk als je bank is. Deze les was niet aan dovemansoren gericht en met een sterkbezette bank begonnen we aan de eerste helft. Het spel ging op en neer zonder dat een van beide teams gevaarlijk werd. De neutrale toeschouwer die vroeger fan was van ‘blij dat ik glij’ was de grote winnaar in de beginfase (en de rest van de wedstrijd). De ene uitglijder volgde op de ander. Gelukkig leidde dit niet tot blessures of hachelijke situaties. Al was Karel wel dichtbij toen hij werd aangevallen door een laag hangend koortje aan de zijlijn. Gelukkig kwam ook hij hier zonder kleerscheuren vanaf.

Helaas was het de spits van Kampong die het centrale duo van SVA 3 wist uit te spelen en Tim wist te verschalken. Even later leek het ook nog 0-2 te worden, maar de linksbuiten miste een niet te missen kans. Of zoals Mark Groen zei: die had zelfs ik er ook nog wel in geschoten. Dat zullen we nog wel eens zien Mark…

Met een 0-1 ruststand werd de kleedkamer opgezocht. Waar er in het verleden bij Kampong uit nog wel eens smoezelige kippenpootjes uit smoezelige zakjes werden geserveerd, moesten we het nu helaas doen met thee en te weinig suikerzakjes.

De tweede helft was het spelbeeld onveranderd. Menig glijpartij afgewisseld met lange ballen die niet aan kwamen. Uiteindelijk was het dan toch Joris die een keer mooi door kwam op rechts en strak voorgaf op Mark Groen die de bal op 2 meter van de goal met enkel een verdediger voor hem in zijn voeten kreeg. De verdediger dekte toch zeker 1 meter van de totale 7,32 meter van het goal af waardoor het voor Mark lastig werd hem te passeren, wat dus ook niet lukte. Zoals Mark achteraf nuchter analyseerde: ik stond er toch maar mooi en hij was in ieder geval tussen de palen. Dat is het positivisme dat we nodig hebben de komende weken!

Wat volgde was nog de 0-2 van Kampong en de 1-2 die Kevin direct vanaf de aftrap na een afgemeten voorzet van Joris wist te maken. Een wanhoops-alles-of-niets-offensief in de laatste 10 minuten mocht helaas niet baten en zo was de nederlaag een feit.

Alsof de gifbeker nog niet leeg was bleek ook tot overmaat van ramp de lievelingsbroek van Dave kwijt te zijn na de wedstrijd. Iedereen heeft er wel een: zo’n broek die zich heeft gevormd naar je lichaam en die je als je ’s avonds thuis komt direct aan doet. Waarmee je lekker met natte haartjes op de bank gaat zitten met de kat op je schoot. Dave was erg gehecht aan deze broek en het huilen stond hem dan ook nader dan het lachen. Wanhopig rende hij de kleedkamer rond op zoek naar zijn broek vol kattenharen. Bijna had hij de hoop opgegeven toen de broek opeens opdook onder de vuile kleren van Joris.

In alle tumult van de verloren lievelingsbroek is de mop van Rick er helaas tussendoor geschoten, maar voor volgende week heeft hij twee moppen beloofd!