SV Achterveld 3 en de harde hand van Harry
maandag 23 april 2018

S.V. Achterveld 3

Zondag 22 April was een memorabele dag voor Achterveld 3, niet alleen was het neefje van Wilbert Schouten jarig maar ook onze vice-vice aanvoerder en kritische verslaggever van verleden week mocht de mystieke 27 jaar lengtes jong aantikken; Dennis Kok. Dit heugelijk festijn werd de avond ervoor al gevierd door een aantal jongens uit het 3^e, wat voor onze drietallige staf voor samengeknepen billen zorgde… Zou iedereen immers op tijd aanwezig zijn voor de wedstrijd tegen onze tegenstander Amsvorde die vandaag op het spel stond? Dave en Rick hadden wijselijk geleerd van de escapades van Dave verleden week en waren dan ook keurig om 09.44 uur op het Kerstens Sportpak met toch nog een dikke 42 secondes op de klok voor de deadline. Alles leek erop dat het traditionele ‘’latje trappen’’ voor wie de vlag mocht gaan hanteren in de 1^e helft weer van stal gehaald kon worden maar daar dacht Peter toch anders over. Of het kwam door de zenuwen voor de bekerfinale van Feyenoord of doordat het inparkeren van zijn vrachtwagen, die gesignaleerd was op het sportpark, langer duurde dan verwacht was kwam hij keurig net voor 10-en binnen.

Nu iedereen aanwezig was zorgde de lente zonnestralen voor de eerste zweetplekken onder het voltallige elftal, wat verergerd werd door een ferme zwaai aan de buitendeur en Harry naar buiten liep. U moet weten dat na het vorige verslag waar hard en vernietigend werd uitgehaald na het correlatie onderzoek met Harry en het wisselbeleid bij diverse critici in de afgelopen 7 dagen diverse muren thuis beklad zijn. Teksten als ‘’niets zo charmant als graffiti aan de wand’’ en ‘’niemand komt tegen mij in opstand, zondag sta je aan de kant’’ waren onder andere te zien in onze app de afgelopen dagen.  Zou hij woord bij daad houden? Zonder maar één woord gezegd te hebben legde hij op de diverse buitentafels een sheet op tafel met daarop een overzicht van het aantal gespeelde minuten per speler. Daarin werden gelijk een paar dingen helder;

 *Frank de Vette zit op een keurige gemiddelde van 24 minuten, dat is een verhoging van 300% na zijn 1^e wedstrijd bij ons.

*Aanvoerder Rob wel gebeiteld zit bij zijn schoonfamilie.

*Dave het meest aanwezig is op het wedstrijdformulier, in het veld laten we voor het gemak maar even buiten het overzicht.

*Dennis Kok ook hoog bovenin meedraait met de meeste minuten in dit seizoen.

En laat het nu net onze eigen Herman George van Loenhout, ook wel bekend als protestzanger Armand, zijn die na het vernietigende verslag van verleden week gelijk de deksel op de neus kreeg… Jarig of niet maar Dennis mocht toch echt de eerste helft gaan toekijken samen met Mark, Joris en Tim. De lucht leek weer een beetje geklaard te zijn ondertussen en nog enigszins beduusd werd de kleedkamer opgezocht waar we gelijk met het volgende debacle werden geconfronteerd. Thuisbasis hokje 6 was immers al uitgegeven en ietwat onwennig werd kleedkamer 3 voor ons open gemaakt. Meer verassingen stonden ons voor de wedstrijd niet meer te wachten…

Na uitval van de wedstrijd van het 2^e konden wij vertrouwd weer gebruik maken van het heilige gras op veld 1. Nadat de shirts en broekjes waren uitgedeeld konden wij ons opmaken voor een intensieve warming-up van een slordige anderhalve minuut voordat er al snel weer werd gekozen voor het bekende ‘’laatste minuut scenario’’ oftewel op goal schieten bij een 0-0 stand in de laatste minuut wat resulteerde in meerdere bezoekjes aan het naburige tennisveld. 

10.30 uur werd er afgefloten door de goed fluitende leidsman. De uitwedstrijd werd eerder verloren en met de 3-1 nederlaag toentertijd, nog vers in onze gedachten, begonnen we voortvaardig de eerste 12 secondes. Het spel zelf de 1^e helft leek op het kunstwerk ‘’Berger de nuages van Jean Arp…kortom nergens op… We waren niet scherp in de duels en met de lange bal hanteren bereikten we ook onze voorhoede niet. Gelukkig voor ons bleek Amsvorde ook niet echt heel zin te hebben de eerste helft en was het alsof de voltallige 7 man fans aan het kijken waren naar een potje Fifa tussen Drogheda United en Galway United… zo kabbelde de eerste helft voort en zorgde Marthijn voor de enige spanning die helft met een keurige inspeelpass in de voeten van de Amsvorde spits, waarna Rob zijn verdedigende kunsten moest vertonen om zo de 1-0 te voorkomen. Eervolle vermelding voor Peter die met de vlag de meeste handelingen moest verrichten tegen de TE enthousiaste aanvallers van Amsvorde. 

En zo werd de rust opgezocht met de bekende brilstand. Harry, die inmiddels weer wat bedaard was, besloot om de vredespijp van stal te halen en zo werd Dennis weer in genade genomen.

Er moest echter toch wel iets gebeuren de 2^e helft en er werd besloten om de volledige achterhoede op de sterk spelende rechtsback na te wisselen. De rechtsback werd beloond met de aanvoerdersband van Rob en mocht zich samen met Dennis, Tim en Mark achterin nestelen zodat we in ieder geval de nul zouden behouden achterin.

Drie minuten in de 2^e helft lag de bal op de stip…. Het was Dennis, die, nu de lucht geklaard was met Harry, nog een openstaande rekening had staan bij het 3^e. Met een tweetal handsballen en de daarop benutte penalty’s, stond hij niet bepaald als geliefd bij de verdedigers. Met een subtiel duwtje in de rug van Olaf/Niels zorgde hij ervoor dat deze uit balans kwam en prompt de bal tegen zijn hand aan kreeg. Bij deze willen we Olaf/Niels ook mededelen dat hij hier verder niets aan kon doen en dat dit een ieder kan overkomen…no hard feelings! Met een subtiel rollertje over de grond werd Tim verslagen en stond de 0-1 op de klok.  

Achterveld moest nu wel iets forceren, maar het was wederom Amsvorde die het net wist te raken. Amsvorde’s gevaarlijkste man en tevens onze rechtsback Mark kon niet voorkomen met een aantal zitbalmomenten dat de bal erin vloog… De staf wilde een voorbeeld stellen en door de aanvoerder eruit te halen moesten er andere jongens op gaan staan…. Het was Joris die zoals vaker als eerst doeltreffend was. Na een verkeerde uittrap reageerde hij attent en snel en zorgde hij met een droge knal voor de aansluitingstreffer 1-2. En prompt was er weer hoop en geloof bij de 11 oranje hemden.

Het was een komen en gaan van aanvallen maar uiteindelijk moest er een ‘’Dennis Kok’’ aan te pas komen en na de benutte penalty door Peter stonden we weer gelijk! 10 minuten voor tijd was het Remco, die vandaag zijn keurige 5^e wedstrijd  speelde, wat een keurige 40 procent is van het aantal toezeggingen wat we kregen van hem voor de wedstrijd, die met een goed schot zorgde voor de terechte 3-2. Door blessures en de kramp van Joris leken de resterende minuten tergend langzaam te gaan. Nadat de tennisvereniging ook diverse malen geklaagd te hebben dat ze toch echt genoeg ballen hebben en er niet meer nodig hebben besloot de leidsman dat het genoeg was voor en floot af.

Onder aanvoering van Dennis Kok (die vanochtend nog gesignaleerd was met band om zijn arm) werd het terras opgezocht voor een gezellige middag. De lucht is weer geklaard, we doen weer mee in onze competitie, kortom volgende week tegen onze vrienden van VRC zullen wij weer gaan strijden om de drie punten… In de wandelgangen is zelfs al gehoord dat Rick aan het broeden is op een aantal humoristische woordgrappen/moppen…