De sfeer zit er al meteen goed in als Michiel Boerrigter, Michiel Schouten en Rudy Baalman zich melden in de kantine van SV Achterveld. De eerste twee hebben een clubshirt meegenomen voor de foto. ,,Dat is toch niet nodig’’, zegt Baalman die als laatste aangelopen komt. ,,Jij bent ‘m zeker vergeten mee te nemen’’, reageert Schouten gevat. Het gevolg is een daverende lach bij het drietal en dat is niet de laatste keer die avond.
Boerrigter is met zijn 34 jaar de oudste van het stel. Op zijn zestiende maakte hij zijn debuut en zag later Schouten en Baalman (beiden 32 jaar) aansluiten. ,,Toen ik begon had je geluk als er een man of tien op de training waren’’, begint Boerrigter, die jarenlang aanvoerder was, het gesprek. ,,Dat is wel veranderd. In die tijd waren er ook helemaal niet zulke goede voetballers bij ons en was er na het seizoen nooit sprake van ‘transfers’. Je ging gewoon voetballen en dat was het.”
,,Rudy en ik speelden in de jeugd altijd in hetzelfde team’’, vervolgt Schouten. ,,We hadden echt een goede jeugdploeg’’, vult Baalman aan. ,,We wisten als iedereen uit onze ploeg doorschuift dan kunnen we een heel aardig elftal krijgen bij het eerste. Jongens als Robin van Ruitenbeek, Joris, Kevin van Ruitenbeek, Joury van ’t Klooster, Remco van den Berg, Wilbert Schouten en Tim Tolboom hebben allemaal tijdje in eerste gespeeld. Dat er zeven, acht spelers uit één elftal het eerste haalden was wel uitzonderlijk. De jaren erna braken er maar mondjesmaat jongens door.”
TOONBEELD VAN ONVERZETTELIJKHEID
,,Als jeugdspeler keek ik op zondag vaak bij het eerste’’, vervolgt Baalman. ,,’Boer’ speelde toen al in het eerste. Hij was toen al een toonbeeld van onverzettelijkheid.’’ Schouten: ,,Voor mij was het wel leuk om in het eerste samen met ‘Boer’ te voetballen, als kind waren we namelijk buren. We zijn zelfs wel eens samen wezen kamperen. Ach iedereen bij Achterveld kende elkaar.”
Schouten en Boerrigter bleven Achterveld altijd trouw, terwijl Baalman er voor koos om een jaartje bij SC Hoevelaken te gaan voetballen. ,,Ik wilde wel graag op zaterdag voetballen’’, legt de makkelijk scorende aanvaller uit. ,,In die tijd werkte ik veel op zaterdag en als je dan op zondag voetbalt heb je helemaal geen weekeinde. Harry Oussoren, onze oude trainer, vroeg of ik naar Hoevelaken wilde komen. Daar heb ik een heel leuk jaar gehad. Als Achterveld op zondag was blijven voetballen dan was ik daar langer gebleven.”
,,Ik was ook een keer bijna vertrokken’’, biecht Boerrigter op. ,,Ik vond het allemaal te vrijblijvend bij Achterveld en twijfelde om naar De Glind te gaan. Daar hadden ze toen wel een aardige ploeg. Rick van de Brink heeft me toen overgehaald om hier te blijven.”
DE GLIND
Als de naam van De Glind valt beginnen Schouten en Baalman te lachen. In een interview meldde Boerrigter ooit dat hij in De Glind is geboren en dat kreeg hij nadien altijd te horen. ,,Dan ben je geen échte Achtervelder’’, wrijft Schouten er nog maar eens in. ,,Ik was vier maanden oud toen we naar Achterveld verhuisden’’, verdedigt Boerrigter zich tevergeefs. Met een stalen gezicht doceert Schouten: ,,Je kan een kind wel uit De Glind halen, maar De Glind niet uit het kind.’’
Als de drie uitgelachen zijn, dan vertelt Boerrigter verder. ,,Ik ben achteraf gezien wel blij dat ik ben gebleven. Het jaar erna werd René Ribberink de nieuwe trainer en werden we meteen kampioen. De enige keer in al die jaren dat we kampioen zijn geworden.’’
RIBBERINK
Als de naam van Ribberink is gevallen gaan de drie er eens goed voor zitten. Ook al werkte de trainer uit Soest maar één seizoen bij Achterveld, het werd een memorabel jaar. ,,In die tijd wisten we weinig over de tegenstander’’, legt Baalman uit. ,,Wij hadden ook maar één tactiek en dat was inzakken.’’ Schouten: ,,René zei toen hij begon ‘ik heb eens naar de cijfers gekeken van Achterveld. Jullie maken genoeg doelpunten, maar krijgen er te veel tegen. Dus dat moet anders. Dit seizoen mag de bal niet op onze eigen helft rollen, maar moet er meteen overheen. Elke bal ging dus hard naar voren. Ik stond in die tijd voorin en vond het prachtig.”,,Het was niet de leukste manier van voetballen’’, vond Boerrigter. ,,Het leek wel een beetje op een tenniswedstrijd. Maar het was wel makkelijk en we werden kampioen, dan is het prima.’’ Baalman: ,,Mijn rol was dat ik alert moest zijn op de tweede bal, op zich vond ik het wel leuk. De kracht van René was trouwens dat hij er echt een geheel van wist te maken en ook het tweede er bij betrok.” Schouten: ,,Hij wist je persoonlijk te raken doordat hij met iedereen bezig was. We waren dat seizoen enorm gemotiveerd en hadden ook een goede trainingsopkomst.”
Hoe succesvol Achterveld dat jaar ook was, Ribberink wordt niet gezien als de beste trainer die het drietal had. Baalman: ,,Het was ook wel leuk als je de bal af en toe over kon spelen. Dat is steeds meer geworden.” Schouten: ,,Harry Oussoren probeerde dat als eerste.’’ Baalman: ,,Daar hadden we toen de selectie nog niet voor.” Boerrigter: ,,Onder Jeroen Jooren is er meer voetbal ingekomen. Hij zei ook tegen ons dat de backs zich moesten aanbieden als de keeper de bal had. Daarvoor was het altijd zo dat Robin de bal zover mogelijk moest uittrappen.”,,Onder Ferry Marks zijn we pas echt beter gaan voetballen’’, vindt Boerrigter. ,,Hij had heel duidelijk een speelwijze voor ogen en daar week hij niet vanaf. We trainden er echt op.’’ Schouten: ,,Hij wist het ook goed over te brengen. Zijn verhaal was goed en hij bracht het op een slimme manier, daardoor was het een heel goede combinatie.”
,,Janco Heimgartner had trouwens ook goede ideeën’’, vervolgt Schouten. ,,Maar hij kon het minder goed overbrengen dan Ferry.’’ ,,Toch heeft Janco wel dingen ingebracht waar Ferry op doorging’’, oordeelt Baalman. Schouten: ,,Klopt, maar hij was te fanatiek en had te hoge verwachtingen. Je weet dat Achterveld een dorpsvereniging is en dingen daar niet altijd goed geregeld zijn. Daar moet je mee kunnen dealen en had hij moeite mee.”
TAS VERGETEN
Onder Heimgartner speelde Achterveld de laatste wedstrijd ooit op zondag. Het werd vooral voor Schouten een memorabele middag. Boerrigter weet het nog goed. ,,We moesten uit tegen Allen Weerbaar, niet bepaald de leukste tegenstander die je kan hebben. Michiel deed de kofferbak open en zag zijn tas niet liggen. Hij dacht dat we een geintje met hem uitgehaald hadden.’’Schouten: ,,Ik bleek dus mijn spullen thuis te hebben laten liggen en moest naar Janco lopen om te zeggen ‘trainer ik ben mijn tas vergeten.’ Dat was niet makkelijk. Dan hoor je Janco zeggen: ‘Ik zit al 40 jaar in het voetbal en dit heb ik nog nooit meegemaakt’. Maar het werd nog erger voor me. Harry van Keken onze verzorger hoorde het en zei ‘’Ik zit al 60 jaar in het voetbal en ook ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt.’’Boerrigter: ,,Wij moesten allemaal lachen, we zagen de paniek in de ogen bij Michiel. We wisten al hoe Janco zou reageren.’’ Schouten haastte zich naar huis om net voor de aftrap weer terug te keren. ,,De wedstrijd was net begonnen toen ik was omgekleed en naar de dug-out wandelde. Bleek ik mijn vergeten mijn shirt aan te trekken, kon ik weer terug naar de kleedkamer.’’ Boerrigter: ,,Vooral voor Janco was het allemaal een beetje vervelend. Hij wilde er nog wat van maken die laatste wedstrijd, maar we verloren met 3-1 of zo.”
Heimgartner die zelf jarenlang in de top van het amateurvoetbal had gespeeld hekelde nog wel eens de instelling bij Achterveld. De drie zijn het daar niet mee eens, al is hun verweer niet heel overtuigend. ,,We waren geen bierelftal’’, beweert Baalman. ,,Natuurlijk bleef er wel eens iemand op zaterdag in de kroeg zitten, maar nooit de hele ploeg.”
GEZELLIGHEIDSCLUB
Daarna komen toch de anekdotes die het beeld van de gezelligheidsclub bevestigen. Boerrigter: ,,We waren een keer na twee poulewedstrijden al door in de beker en gingen op zaterdag met zijn allen naar een groot feest in Amsterdam. De dag erna waren we allemaal brak en kregen tegen ZSGO dik klop.”,,Een jaar erna pakten we het anders aan. We besloten nu kaarten te bestellen voor de vrijdag. Dan zouden we op zondag fit genoeg zijn om te voetballen. Wat bleek, de derde wedstrijd moesten we tegen Focus en dat is een zaterdagclub. Dus hadden we er niets aan en bakten we er weer niets van.’’
Zo volgen er nog flink wat anekdotes die drank- en feest-gerelateerd zijn, maar ook voor de wedstrijden was het niet altijd even serieus. Dat merkte Boerrigter bijvoorbeeld voor aanvang van de uitwedstrijd tegen Nederhorst. Baalman: ,,Dat was een heel belangrijke wedstrijd voor beide teams, we konden beide nog de periodetitel winnen.’’ Schouten: ,,De scheidsrechter maakt er vooraf een hele show van. We kregen te horen dat we hand in hand met een jeugdspelertje het veld op moesten gaan.’’
,,’Boer’ liep voorop en rende tegelijk met de scheidsrechter en de tegenstander het veld op. Robin die achter hem stond zei daarna ‘stop’ en wij bleven allemaal stilstaan. Pas bij de middenlijn had ‘Boer’ door dat hij daar in zijn eentje stond.” ,,Woest was ik’’, geeft Boerrigter ruiterlijk toe. ,,Ik stond daar echt voor joker en dan word je nog uitgelachen ook.’’ Baalman: ,,Jij bent gewoon veel te serieus tijdens de wedstrijden.”
Dat laatste geeft de centrale verdediger meteen toe. ,,Mijn moeder kwam een keert kijken en ze is in de rust weggegaan. Ik was enorm tekeer gegaan tegen de scheidsrechter en dat vond ze helemaal niets. Ze kwam daarna nooit meer kijken.’’ Schouten neemt het op voor zijn maatje. ,,Jij was een toonbeeld van onverzettelijkheid. Echt een voorbeeld voor iedereen, die altijd voorop liep.”
VLOERVERWARMING
Zelf was Schouten anders. ,,Michiel ging bij uitwedstrijden altijd even in de kleedkamer op de grond liggen om te voelen of er vloerverwarming was.’’ Baalman: ,,Dat is begonnen toen we tegen Focus moesten. Zij hadden een heel luxe kleedkamer. Michiel ging op de grond liggen: ‘heerlijk’ zei hij.’’ ,,Daarna ging ik altijd even liggen’’, grijnst Schouten. ,,Bij VOP hadden ze het ook, maar daar was het zo warm in de kleedkamer dat we vervroegd naar buiten zijn gegaan. Bij UVV hadden ze trouwens een belletje. Als dat ging dan wist je dat je het veld op moest gaan. Boerrigter: ,,Dat wisten we dus niet, we schrokken allemaal toen het afging en moest de scheidsrechter ons alsnog op komen halen.’’
Aanmelden voor afscheid
Vrijdag nemen de drie officieel afscheid. Vanwege de corona-maatregelen is de wedstrijd niet vrij toegankelijk. Alleen genodigden en mensen die zich van te voren aangemeld hebben door een mailtje te sturen naar voorzitter@svachterveld.nl zijn welkom. Wie vrijdagavond aanwezig is moet maar eens aan Schouten vragen hoe hij het toch voor elkaar kreeg om de bal vanaf de middenlijn in eigen doel te schieten, of aan Baalman of hij een assist toch echt mooier vond dan zelf scoren en hoe het ook alweer zat met die middelvinger van Boerrigter richting Heimgartner.